GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1989 - pagina 242

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1989 - pagina 242

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

venters die hun eigen keuze aanprijzen - cola, hamburgers en pluche-apen. Hoe kan een zinnig mens hier nog serieus onder blijven, vraagt John Scopes zich af. Maar alle anderen nemen het proces bloedserieus. "Een duel op leven en dood", verklaart Bryan. Het juridische steekspel laat hij over aan zijn secondanten. Zijn eigen wapen is getuigenis onder het gewone volk: "Ons enige doel is het recht te doen gelden van ouders om het geloof van hun kinderen te beschermen". Hij wil het 'smalle pad' bewandelen door niet de vrijheid of wetenschap te verbieden, maar alleen "een duivelse theorie die de geest doodt van een hele generatie".

C

larence Darrow richt zijn pijlen allereerst op de rechtsgeldigheid van de wet: deze zou iedere burger verplichten om de hele bijbel te lezen, en nog te begrijpen ook. "Waarom overigens de bijbel gekozen als criterium? Waarom niet de Koran?" Niet het soort argumenten waarmee een jury uit Tennessee zich laat overtuigen. Maar dat probeert Darrow niet eens; ook zijn pleidooi is een getuigenis voor het ganse volk. "U weet. Edelachtbare, dat in Amerika het vuur ontstoken is om kwezelarij en haat te doen De hoofdrolspelers ontbranden!" tijdens het proces: "Tijd om de zitting te verdagen", onderbreekt de links Darrow, Edelachtbare hem koeltjes. Gezeteld onder een rechts Bryan. groot bord met "Lees de bijbel elke dag" schuift rechter John Raulston de cruciale beslissing voor zich uit: de ontvankelijkheid van wetenschappelijke getuigen. Dit tot groeiende ergernis van de verdediging, die de beste theologen en natuurgeleerden heeft opgeroepen om te verklaren dat evolutie niet strijdig is met het scheppingsverhaal, maar alleen met de uitleg daarvan door Bryan en consorten. Teleurgesteld zijn ook de inwoners van Dayton, die zich al verheugd hadden op wat 'gratis hoger onderwijs'. En, vooral, de 150 journalisten. Speciaal aangelegde telegraaflijnen, radio en met vliegtuigen afgevoerde filmjournaals houden de wereld con-

'Als wij de heer Bryan kunnen begrijpen kunnen we het Fundamentalisme begrijpen' tinu op de hoogte van het 'Proces van de Eeuw'; maar het verwachte vuurwerk blijft uit, Belust op nieuws trekken ze de bergen in waar de Pinkstergemeenten vergaderen. Heilige Roliers worden ze in Dayton misprijzend genoemd, "Er zijn lui die zich een rib uit het lijf zouden laten rukken om hun kinderen onderwijs te geven", dondert 'preacher' Joe Leffew. "Maar al wat ze doen is hun kinderen naar de Hel sturen!" "Glorie aan Zijn Naam", scanderen de 'wedergeborenen'. Onder

20

ritmisch voetgestamp zwelt een extatisch gezang aan, werpen vrouwen zich gillend op de grond, drijft preacher Joe eigenhandig duivelse geesten uit. Daar zitten de krantenlezers op te wachten!

P

as na een week veren de verslaggevers op, wanneer Bryan voor het eerst zijn gewicht in de schaal gooit. Nu komt het er immers op aan, het door de verdediging geplande wetenschappelijke debat te voorkomen. Moeten New-Yorkse 'deskundigen' de mensen van Tennessee soms komen uitleggen dat hun wet niet deugt? Of hoe ze hun bijbel moeten lezen? Vol afkeer toont hij het gewraakte leerboek: "35,000 zoogdieren, en dan is er nog een cirkeltje met de mens erin. Vindt hem! Vindt de mens!" En, als de zaal wat lauw reageert, met stemverheffing: "Zouden wij losgemaakt worden van Gods troon en verplicht om onze voorouders te ketenen aan de jungle, om dat aan onze kinderen te vertellen?" Het proces, zo besluit hij, mag niet worden misbruikt voor 'evolutionistische vulgarisatie'. Onder applaus zoekt de voorvechter van het gewone volk zijn plaats weer op. Toch maakt hij een wat matte en ongeruste indruk. Het is hem nauwelijks gelukt het publiek mee te slepen in een sfeer van verontwaardiging. Bovendien wist Darrow met enkele welgemikte interrupties de vaart uit zijn betoog te halen. En Dudley Field Mallone - als enige in de bloedhete gerechtszaal VU-MAGAZINE—JUNI 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1989 - pagina 242

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's