GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1989 - pagina 328

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1989 - pagina 328

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

lijks leven wetenschappelijk medewerker aan het Gemeente-archief Rotterdam. Dick Welsink is documentalist bij het Nederlandse Bibliotheek- en Lectuurcentrum en bibliograaf op het Letterkundig fvluseum. En Jelle van der Meulen is leraar Nederlands in Mijdrecht. Eijssens: "Wat ons parten heeft gespeeld is dat iedereen die aan het project meewerkt een full time-baan heeft. Alles moet 's avonds, in de weekenden en in de vakanties gebeuren. En niet iedereen woont in de buurt van een wetenschappelijke bibliotheek. In Arnhem, waar ik woon, was de bibliotheek een tijdlang wegens bezuinigingen op zaterdag gesloten. Dan is de meest dichtsbijzijnde geschikte bibliotheek in Den Haag." Van der Meulen: "Ik moet bijvoorbeeld een citaat uit het werk van Cooper opzoeken. Hildebrand verwijst ernaar in het verhaaltje 'Het water' en het gaat over een zeeman die niet inzag waarom er op de wereld meer land nodig zou zijn dan een klein eilandje. Ik maak het liefst gebruik van de Universiteitsbibliotheek in Amsterdam en ik heb daar de twee boeken van Cooper die ze hebben aangevraagd. Maar die kan ik dan pas de volgende dag ophalen. Die dag kan ik niet, omdat ik tot vier uur les geef. Als ik dan een week later kom, zijn de boeken alweer opgeruimd. Ik zou daar zo graag eens een week lang in de magazijnen worden opgesloten!" Duidelijk wordt dat de beoogde editie dit jaar niet meer zal verschijnen. Die tweedelige uitgave zou de tekst van de eenentwintigste druk (de laatste die door Beets zelf is gecorrigeerd), bevatten, en in het notenapparaat zouden alle Curacaose si-

Nicolaas Beets. Staalgravure uit 1838.

garen en kapelaansrottingen worden toegelicht. Daarnaast zou van één verhaal worden nagegaan, wat Beets er in de loop der jaren in veranderde, om te zien of daar een bepaalde tendens in aan te wijzen valt. Doel van dit alles zou zijn om de Camera Obscura toegankelijk te maken voor een hedendaags publiek en op die manier de belangstelling levend te houden. En dat is nodig, want zoals Hildebrand zelf al schreef: "De kunst is een meisje, dat lelijk wordt bij gebrek aan aanbidders." Nu hebben alle medewerkers de plannen weer eens opnieuw bezien en zij streven ernaar op 1 november de kopij klaar te hebben. Eijssens wijst erop dat het boek op middelbare scholen en universiteiten nog steeds op de literatuurlijsten staat. "Dus er moet gewoon één goede editie bestaan."

ie nu naar de boekhandel gaat, vindt er de Amstelpaperback, die verzorgd is door Marijke Stappert-Eggen. Over deze editie wordt een kritisch oordeel geveld. "Zo'n uitgave zou gebaseerd moeten zijn op een wetenschappelijke editie," zegt Welsink. "Maar wat heeft Marijke gedaan? Ze heeft zich gebaseerd op Acket, maar op de verkeerde, namelijk op de eerste druk van Acket, waar allerlei fouten in staan die hij in latere edities heeft verbeterd." De uitgave van Acket zelf, die later is aangevuld door P.H. Schroder, wordt door de nieuwe generatie bewonderd. Zij het onder enig voorbehoud: de informatie is niet controleerbaar en de opmerkingen van de HBS-leraar zijn weleens te 'pedagogisch', soms oubollig en soms overbodig. De achternaam van Pieter Stastok, Hildebrands schuchtere neef, vindt onderaan de pagina als toelichting: "De naam is goed gekozen voor zo'n houten hark van een vent." Ook meende Acket dat Hildebrands vrees dat de spoorwegen als een tralienet over Nederland neer zouden dalen toelichting behoefde. Voor

Wi

Geen probleem Beets In 1950 formuleerde prof.dr. K. Heeroma in het jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde het probleem Beets. De formulering was zo scherp, dat de literatuurgeschiedschrijving sindsdien niet meer om het probleem heen kan: "hoe is het mogelijk dat iemand op zijn zesentwintigste jaar een geniaal boek schrijft en daarna zestig jaar lang zich zonder protest een leven van gekroonde onbenulligheid kan laten welgevallen?" De Haarlemse apothekerszoon Nicolaas Beets had in 1839 tot besluit van zijn studietijd te Lei-

18

VU-MAGAZINE—SEPTEMBER 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1989 - pagina 328

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's