GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1989 - pagina 193

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1989 - pagina 193

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

^ ^

Niettemin denkt Slot dat er op dit laatste terrein mogelijkheden bestaan. "Zolang het overheidsapparaat niet monolithisch is - en bijvoorbeeld de belangen van het ministerie van EZ niet samenvallen met die van VROM - zolang zal er behoefte zijn aan wetenschappelijk onderzoek dat de behoeftes en vermoedens van één partij onderbouwt en de claims van de tegenpartij kritisch toetst."

O

p die manier lijkt het hedendaags pragmatisme dan ook niet zozeer een uitverkoop van idealen te betekenen, maar eerder een nieuwe formulering ervan; het logisch gevolg van de andere positie die de kritici van toen momenteel innemen. Dat die idealen niet verouderd zijn wordt tegenwoordig het luidruchtigst bevestigd door de vijanden van weleer; vanuit de meest onvermoede hoeken wordt erkend dat het eindeloze milieu-gedram toch enige zin had. Zo verklaarde VVD-minister Nijpels onlangs in een interview dat de geitenwollensokkendragers (hoewel zeker de kritische wetenschappers eerder strenge rationalisten waren dan wazige mystici) met terugwerkende kracht alsnog gelijk krijgen. Om het strategisch opereren in dit herverkavelde veld te vergemakkelijken, stelt Wessel Slot - half-ironisch - de kritische wetenschappers voor, hun terminologie aan de eisen des tijds aan te passen. Hij doet daar zelf enkele suggesties voor: "Spreek niet van gevaar van nieuwe technologie, maar van een uitdaging en de noodzaak om alert te reageren"; of: "Spreek helemaal niet van kritische wetenschap. Niet omdat kritiek uit de mode is, maar omdat de term kritische wetenschap doet denken aan een duistere sekte". En als uitsmijter: "Spreek niet van 'kansen grijpen' want dan ben je als kriticus ongeloofwaardig, maar grijp ze wel." Het is duidelijk: de derde-wereldfanaten en milieu-freaks van weleer zijn hard op weg om gerespecteerde medeburgers te worden. Of ze ook in staat zullen zijn om - de zorg van Lucas Reijnders - de tikkende tijdbom onklaar te maken, is minder duidelijk. D

VU-MAGAZlNE—MEI 19

^M

V

roeger had je gezanten. Maar in het volkenrecht is de positie van een ambassadeur bij een vreemde regering, zo heb ik mij laten vertellen, hoger dan die van een gezant. En omdat op een lager niveau vertegenwoordigd zijn als diplomatiek affront gold werden alle gezanten ambassadeur. Jammer. Gezant betekent gezondene, ambassadeur wil zeggen dienaar of horige (etymologisch hangt het samen met ons woord ambacht). Wat dat betreft dus geen promotie. Er zijn uitzonderingen. De voortreffelijke ambassadeur van de Bondsrepubliek in ons land, Von der Gablenz, is "Botschafter", En de vertegenwoordiger van het Vaticaan is internuntius, een heen-en-weer boodschapper. Uitgezonden door wie? Door het staatshoofd van deze wijk van Rome, de "dienaar der dienaren Gods", Jan Paul II (waarom zeggen wij altijd opz'n Latijns Joannes Paulus? De anderen zeggen Jean Paul, John Paul, Giovanni Paulo), Het gezantschap bij het Vaticaan veroorzaakte in november 1925 een politieke crisis, Mgr, Nolens, de voorzitter der katholieke Kamerfractie ("de sluwe priester van de opportuniteit" zo dichtte het dwarse katholieke tijdschrift "De Gemeenschap") liet weten dat afschaffing zou leiden tot het terugtreden van de katholieke minister uit het eerst kabinet Colijn, Reden voor de oppositie om uit politieke overwegingen te stemmen vóór de motie van de SGP-er ds Kersten, die om anti-papistische redenen afschaffing van dit gezantschap bij "de antichrist" voorstond. De ARP liet politieke opportuniteit overwegen boven sentimenten. Maar de CHU, derde regeringsfractie, stemde voor. Het kabinet

trad af, Holland op zijn smalst. Het onderwerp kwam op 4 maart 1989 weer even aan de orde tijdens het congres in Tilburg van de Mariënburg-vereniging. Hierin werken enige duizenden katholieken samen in een "loyale oppositie" tegen de autoritaire tendenzen van de huidige kerkleiding (adres: postbus 31, 5087 ZG Diessen). In een werkgroep over de kerkrechtelijke positievan de gewone gelovige (de "leek") werd uiteengezet welke

Italiaanse republiek, en die bij het Vaticaan -samen te voegen. Dat leverde geld op om een ambassade te heropenen op Sn Lanka, die om redenen van bezuiniging was gesloten. De sociaal-democratische minister was gedwongen te antwoorden dat hij een dergelijke samenvoeging (politiek) niet opportuun achtte, al kon hij mij niet het objectieve nut van die twee gescheiden posten in één stad aantonen. Om heel andere redenen

o O co z LU

cc

'-= a> co 3 co

cc o co -o o o

LU

bevoegheden de nuntius volgens de Codex luris Canonici, het kerkelijk wetboek uit 1983, heeft om zich te bemoeien met de interne kerkorde van een kerkprovincie. De aanwezigen schrokken daarvan. Had misschien toch de Rotterdamse kantonrechter Dirkzwager gelijk, zo opperde ik schertsenderwijs, toen hij in de jaren vijftig, gesteund door de sjiek-antipaapse NRC, actie voerde om de bisschoppen vervallen te laten verklaren van hun Nederlanderschap, daar zij bij hun benoeming in dienst waren getreden van een vreemde mogenheid, te weten het Vaticaan? De kwestie zit me al langer dwars, In 1974 heb ik als katholiek Kamerlid behorende tot een regeringsfractie, zij het niet tot de zich toen nog katholiek noemende, aan de minister van Buitenlandse Zaken gevraagd om de twee gezantschappen in Rome -die bij het Quihnaal, de

dan die van de anti-paap Kersten zit het mij nog steeds niet lekker, dat er in ons land een diplomatieke prelaat aanwezig is, diebeschermd dooreen onschendbaarheid van seculiere aard-zich diepgaand bemoeit met de katholieke geloofsgemeenschap in ons land (bisschopsbenoemingen!). Ik acht dat staatsrechtelijk onjuist, zoals ik ook de bemoeienis van Koning Hassan verwerp met de vraag of en hoe hier woonachtige Marokkanen van hun stemrecht bij gemeenteraadsverkiezingen gebruik maken. Maar nog meer om redenen van visie op de kerk. Deze moet niet gebruik maken van diplomaten voor kerkelijk werk. Zegt niet de goede boodschap van de Stichter, die in alle eenvoud leefde: "Een dienstknecht is niet meer dan zijn heer; een gezant niet meer dan hij, die hem zond" (Joh, 13:16)?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1989 - pagina 193

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's