VU Magazine 1993 - pagina 236

^^Misschien moeten vrouwen een veel positievere houding ontwikkelen ten opzichte van die fase in hun leven waarin ze afzijn van de kans op het moederschap. ^^ instantie die, hoe gebrekkig ook, ervaringen en kennis doorgeeft. Voor veel mensen is dat de meest zingevende ervaring die ze hebben. Vooral in de jongste jaren wanneer een kind afhankelijk is, is het beroep dat op je gedaan wordt, iets onontkoombaars. Heel anders dan in een fabriek waar net zo goed iemand anders aan de lopende band kan staan. In de opvoeding ben je niet goed vervangbaar. Dat gevoel van onmisbaar zijn heeft te maken met het idee: het is de moeite waard dat ik er ben; ik ben er niet voor niets. Zo'n gevoel voor zin beleven veel mensen in de omgang met leden van een andere generatie, in het bijzonder met hun eigen kinderen."

H Er zijn wel vaders van zestig. "Dat is zo. Door sommige mensen wordt deze ontwikkeling gezien als een triomf van de emancipatie. Volgens mij is dat allemaal onzin. Het is nu eenmaal zo dat met name op het biologische vlak grote verschillen bestaan tussen mannen en vrouwen. Dan kun je zeggen dat het zo gemeen is dat mannen wel voor een tweede keer kunnen beginnen en vrouwen niet. Tja, dat is dan maar zo. Ik vind het zulke, ontzettend belachelijke onzin. Ik heb het boek van Germaine Greer over de overgang niet gelezen maar misschien moeten vrouwen een veel positievere houding ontwikkelen ten opzichte van die fase in hun leven waarin ze af zijn van de kans op het moederschap. Je hoeft ook niet meer zo verschrikkelijk in de smaak te vallen bij mannen. Niet dat daar zo veel tegen is, maar je zou die andere, aardige kanten ook wat meer kunnen benadrukken. "Ik heb de neiging om te zeggen: sommige dingen zijn niet mogelijk. Je zult toch een keer de realiteit onder ogen moeten zien. Voor veel dingen in het leven geldt dat je ze anders zou wiUen doen of terug wilt draaien. Maar het is niet zo datje altijd weer van voren af aan kunt beginnen."

H

H

De indruk die ik kreeg, namelijk dat u in-vitro-fertilisatie afwijst, is niet juist? " N o u nee, ik wijs in-vitro-fertilisatie niet af Maar in de Libelle lees je alleen de succesverhalen. Er zijn nu ook -wel verhalen van vrou'wen bekend, die door de medische machinerie zijn heengegaan en vertellen hoe ze, letterlijk, als een 'baarmoeder' behandeld worden. Er vindt een verdinglij king plaats. Misschien is zoiets onvermijdelijk, maar het gaat toch om ingrijpende processen. Je zou je moeten afvragen of het leed van de mensen bij wie de kunstmatige bevruchting niet lukt, in verhouding staat tot het geluk van degenen bij wie de behandeling wel slaagt." H

14 v u MAGAZINE JUNI 19 9 3

twee keer per nacht op de been te zijn. Dat past niet bij elkaar. Het lijkt me voor zo'n kind ook helemaal niet leuk om een moeder van zestig te hebben wanneer het naar de lagere school gaat."

De nieuwste trends zijn, dat vrouwen van hoven de vijftig kinderen gaan haren en dat het geslacht naar voorkeur vastgesteld kan worden. Zijn dat ahjecte ontwikkelingen? "Dat laatste, het geslacht naar voorkeur, is zeker abject. En dat van die oude vrouwen vind ik ook belachelijk. Echt belachelijk! W e leven in een cultuur waarin de afhankelijkheid van de biologische wereld om ons heen en van ons zelf als biologische wezens, hoe langer hoe meer teruggedrongen wordt. Maar die afhankelijkheid is er natuurlijk wel. Vrouwen raken in de menopauze met de daarbij behorende klachten. En als je een kind hebt, moetje er niet tegen op zien om misschien langer dan een jaar een of

"Het weten om de eindigheid van het hestaan geeft er glans aan, het geeft je zin (appetite) om te leven", schrijft u in uw hoek. Is die eindigheid van het menselijk leven werkelijk iets moois? "Mensen hebben altijd een eeuwig leven gewild. Maar de voorstellingen van zo'n eeuwig leven zijn onveranderlijk saai. De eindigheid van het leven bewerkstelligt dat het er iets toe doet welke keuzes je maakt. Als er geen schaarste aan tijd bestaat kun je over tweehonderd jaar iets heel anders gaan doen. De vraag hoe het leven in te richten, kan zich alleen voordoen onder het teken van een zich niet eindeloos voortzettend bestaan. Er moeten nu prioriteiten gesteld worden. Idealiter is het zo datje aan het eind van je leven niet ontevreden bent en niet het gevoel hebt dat je het er bij hebt laten zitten. "Het spreken over de verlenging van het menselijk leven als iets moois, is toch vaak een beetje onzin. W e wiUen allemaal graag oud worden, maar hoeveel bejaarden zijn er nog goed? O p een gegeven moment is de machine versleten. Het is niet zo dat iedereen op 95-jarige leeftijd nog recht in de schoenen staat en een voetreis naar R o m e zou kunnen maken. Als je ziet dat de verlenging van de levensduur vaak plaatsvindt onder onprettige omstandigheden, moet je je afvragen of we ons daar ons zo op moeten verheugen. Het prettigst zou zijn als je tot op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen