VU Magazine 1993 - pagina 209

In dit verband is het gebruikelijk te verwijzen naar de praktijken in naziDuitsland. Het Vaticaan en prof. C.I. Dessaur hanteren die analogie met genoegen. Misschien dat er inderdaad zekere overeenkomsten zijn, maar mij treffen meer nog enkele frappante verschillen. De fascistische ideologie was er een van haat: een mateloze haat ten opzichte van het minderwaardige leven van gehandicapten en geestelijke gestoorden. Dat moest allemaal v/eggevaagd worden. De hedendaagse voorstanders van euthanasie en levensbeëindiging bij pasgeborenen spreken daarentegen de taal van liefde en geluk. Ouders en artsen hebben het beste voor met het kind. Ze menen in het belang van het kind te handelen ook al is het kind niet in staat zijn belang onder woorden te brengen. Het gaat niet alleen om het recht op leven maar meer nog om de kwaUteit van het leven, vindt men. Het in leven houden van een kind met een ernstige handicap is een daad van onbarmhartigheid. Het niet volwaardig kunnen functioneren in de samenleving doet afbreuk aan het levensgeluk van een mens. Het kan nodig zijn zo iemand uit zijn lijden te verlossen. Doden als daad van liefde. Er zijn vormen van Hefde die wel heel verstikkend kunnen zijn. Mij doen die warme gevoelens van m e demenselijkheid verlangen naar wat

meer koele gereserveerdheid. Een meer abstracte, juridische manier van denken over het menselijk leven zou verademend kunnen zijn; een manier van denken waarbij het alleen gaat om het waarborgen van het recht op leven. Wat er verder met dat leven gedaan wordt, hoeveel kwaliteit dat leven bezit, is niet ter beoordeling van de arts. Een zekere morele onverschilligheid is soms weldadig. Iedereen kan immers w e ten dat geluk en fysiek welzijn niet altijd samenhangen. Mensen met een ernstige handicap kunnen zeer aan het leven hangen. Andersom kunnen volkoinen gezonde mensen doodongelukkig zijn. Artsen zijn er niet om de mensen gelukkig te maken. Ze zouden het niet eens kunnen. Door een criterium als 'kwaliteit van leven' in te voeren plaatsen artsen en ethici zich aan de kant van de dood. Dat lijkt hen weinig te deren. Nogal wat ethici spreken op honende wijze over het verbod om te doden. Een onwerkbaar, star, moreel principe. "De regel dat de mens niet mag d o den heeft uitzonderingen, "want we hebben een leger en er bestaat doodstraf. Waarom houden mensen zich in het geval van levensbeëindiging bij pasgeborenen dan zo star aan hun principes vast?", zei dr. C. Versluys, een van de opstellers van het rapport 'Doen of Laten?'. Bij Heleen Dupuis is er zelfs sprake

Heleen Dupuis: geen schaarste aan leven meer.

van regelrechte agressie tegen het (minderwaardige, kv/aliteitsarme) leven. In haar vorig jaar gehouden Opzij-lezing betreurt zij het dat we elk overlijden van een kind tegenwoordig onaanvaardbaar vinden. Aan leven bestaat immers toch al geen schaarste. Mensen hangen maar aan het leven en vertonen een volkomen irrationele doodsangst. Ze zijn niet bereid te accepteren dat de dood soms te verkiezen is boven het leven. Het christelijke gebod: Gij zult niet doden, noemt zij een dubieus moreel principe. De christenen hielden zich met het op de brandstapel zetten van ketters zelf ook al niet aan hun mooie morele regels. Dat geklets over de heiligheid van het leven, daar komt het op neer, is allemaal hypocriet gezever. Omdat de werkelijkheid niet overeenkomt met de norm, kan de norm maar beter afgeschaft worden. De voorstanders van euthanasie gaan er steevast prat op een taboe doorbroken te hebben en de (actieve) levensbeëindiging tot een bespreekbaar onderwerp gemaakt te hebben. Het doorbreken van taboe's geldt tegenwoordig als een niet genoeg te prijzen heldendaad. Maar ik zou liever wat meer lafheid en stilzwijgen zien. Er zijn taboe's die maar beter intact kunnen blijven.

31 v u MAGAZINE WEI 1993

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen