VU Magazine 1993 - pagina 244

Dr. F. van Ree: "Iemand van wie je bent gaan houden doodmaken, eigenlijk is dat ondoenlijk."

MSMSS^^MmiMmmsmsmximi-i'mémmmmmi De arts uit Noordwijkerhout die de patiënten die in januari de dood zochten onder zijn hoede had, vertelt dat familieleden een fel protest hebben laten horen aan het adres van de inrichting. Waarom moest mijn kind op zo'n afgrijselijke manier aan zijn eind komen? Iedereen wist toch dat hij niet verder wilde? Hadden jullie hem niet kunnen helpen aan een wat zachtere en menswaardiger dood?

^•••^i^BBi

22 v u MAGAZINE JUNI 1993

Litteken

Assen, eind april 1993. De Haarlemse psychiater B.E. Chabot verschijnt voor de rechter omdat hij een vijftig jaar oude vrouw die lichamelijk en in wezen ook geestelijk gezond was, heeft geholpen zichzelf te doden. Eenjaar gevangenisstraf eist de Officier van Justitie. De rechtbank concludeert dat Chabot uiterst zorgvuldig, medisch en ethisch verantwoord heeft gehandeld en ontslaat hem van rechtsvervolging. Psychiater Frank van Ree, een van de zeven getuigen-deskundigen, vindt het, net als de andere geraadpleegde deskundigen, juist dat Chabots zaak is geseponeerd. In alle kranten en op alle journaals werd het lijden van de vrouw aan de hand van dezelfde feiten beschreven: haar huwelijk was gestrand en ze verloor haar beide zonen, de een pleegde zelfmoord, de ander overleed aan kanker.

Deze beschrijving van het lijden van de vrouw is heel misleidend, want dit soort verliezen, hoe tragisch ook, kunnen op zich nooit reden zijn om in te stemmen met iemands doodsverlangen. Frank van Ree: "Bijna alle mensen die dergelijke verliezen lijden willen dood, maar na vijfjaar lopen diezelfde mensen weer vrolijk rond, al blijft er een litteken. Ik heb Joodse vrienden met concentratiekampnummers op hun armen, die hun hele familie verloren hebben, maar die om de dooie dood niet dood wiUen!" Waarom Van R e e het toch goedkeurt dat Chabot de vrouw hielp bij haar zelfdoding, is omdat hij uit zijn gesprekken met de Haarlemse psychiater concludeerde dat de vrouw zo extreem leed, dat de psychiater een soort beul zou worden als hij dat lijden zou laten voortbestaan. Wat betekent de uitspraak in dit proefproces? Maakt deze de weg vrij, opdat andere psychiaters ook lichamelijk gezonde, maar geesteHjk lijdende mensen kunnen helpen aan een milde dood, zonder dat ze bang hoeven te zijn voor vervolging en straf? Hoeven chronisch schizofrene mensen niet meer moederziel alleen op weg te gaan naar het spoor om daar een gewelddadige dood te sterven? Of was hier sprake van een heel uitzonderlijk groot lijden? Emeritus hoogleraar psychotherapie A. van Dantzig, een andere getuige-deskundige, zegt dat deze vrouw zoveel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen