VU Magazine 1993 - pagina 335

Bezwering van een wassen pop. De pop wordt betoverd en vormt dan een werktuig van zwarte magie.

In het netwerk van mensen die zich bezighouden met mps, stelt Jeffrey S. Victor, neemt het groepsconformisme wel zeer benauwende vormen aan. Het beoefenen van normale, open wetenschappelijke kritiek wordt ontmoedigd. De reden die hiervoor wordt aangevoerd, is dat het nauwkeurig onderzoeken van die misbruikverhalen gevaren met zich meebrengt. De 'overlevenden' stel je op die manier bloot aan de gruwelijke wraak van de leden van de satanscultussen. Door zich aan kritisch onderzoek te onttrekken, stelt Victor, opereert dit communicatienetwerk als een gesloten gemeenschap van 'gelovigen'. Men heeft de pretentie de satanssekte te bestrijden. Maar de anti-sekte vertoont zelf verrassende gelijkenissen met een in zichzelf gekeerde religieuze sekte. Maar dat gebeurt m Amerika; daar waar de angsten voor satanisme en seksueel misbruik gevoed worden door een krachtige christelijk fundamentalistische beweging. Reageren we in Nederland niet veel nuchterder op alle indianenverhalen, en stellen hulpverleners zich hier niet veel opener op? "Nee", zegt de Eindhovense klinisch psycholoog dr. Jan Verhulst. "In Amerika en Nederland is de hysterie het ergst. In Frankrijk, België en Duitsland hoor je die verhalen veel minder. Het is een nationale hysterie die aangewakkerd wordt door veel hulpverleners. Af en toe is het weer eens

tijd voor een grote rel. Aan rellen als rituele moorden en de Epe-zaak ontlenen veel hulpverleners hun bestaansrecht. Het zou mij niets verbazen als die zaak in Epe m het niets zou verdwijnen. En ik voorspel dat de volgende grote rel er een met heksen zal zijn, mannen en vrouwen, die toch echt heten te bestaan. Ja, wij hebben inderdaad de reputatie een nuchter volk te zijn, maar misschien wordt juist op dit terrein een compensatie voor de nuchterheid gezocht. Zeker, er gebeuren vreselijke dingen, maar in Nederland weten we op geen enkele wijze maat te houden." Een voorbeeld van iets dat helemaal uit de hand is gelopen, is het aantal mensen van wie gezegd wordt dat ze een 'meervoudige persoonlijkheidsstoornis' bezitten. Verhulst: "Toen ik op de universiteit zat, leerde ik dat mps wel bestond, maar heel zeldzaam was. Het zou ongeveer acht keer in de twintig jaar voorkomen. Toen kwam er een meneer die beweerde dat mps wel tachtig keer in de week voorkwam. Om een of andere reden nemen veel van mijn collega's dat volledig kritiekloos over. Als ik praat met collega's, zeggen zij: 'ik heb deze week vier gevallen van mps in mijn praktijk gehad.' Ik kom dus nooit één geval van mps in mijn praktijk tegen." Zulke ontwikkelingen leiden ook in Nederland tot een vorm van groepsconformisme. Verhulst: "Je moet in je praktijk incest, mps, pre- of postmenstruele syndromen en weet ik niet wat allemaal hebben. Want als het bij jou niet

25 v u MAGAZINE SEPTEMBER 1993

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen