VU Magazine 1993 - pagina 330

Koos Neuvel

Nederland wordt de laatste jaren geteisterd door spectaculaire zedenschandalen. De meest recente is die van het rituele misbruik van kinderen in het kader van satanscultussen. Waar komen die verhalen vandaan? Wiaarom zijn zoveel mensen geneigd ze te geloven? Volgens een kritische psycholoog is er sprake van nationale hysterie die aangewakkerd w^ordt door hulpverleners. Zij dragen er toe bij dat het onderscheid tussen fantasie en werkelijkheid dreigt te vervagen.

Duivese fantas een 20

Even leek het in de maand juni alsof het kwaad Nederland in de houdgreep had. Ronduit dramatische gebeurtenissen in Epe: een gezin waarin twee dochters veelvuldig seksueel misbruikt waren, zwangerschappen ruw afgebroken, en de uit het incestueuze verkeer geboren kinderen vermoord. Iets ergers is nauwelijks voorstelbaar. "Zeker tien kinderlijkjes begraven op de Veluwe!" wist een groot landelijk ochtendblad te melden. Met recht demonisch kon de zaak van het rituele kindermisbruik genoemd worden. Suzette Boon begon erover. Zij was net aan de Vrije Universiteit gepromoveerd op een onderzoek dat zij samen met Nel Draijer uitgevoerd had; een onderzoek naar patiënten met een 'meervoudige persoonlijk-

v u MAGAZINE SEPTEMBER 1993

heidsstoornis' (MPS). Met veel van die mensen bleek iets raars aan de hand te zijn, iets buitengewoon schokkends: zij waren naar eigen zeggen op rituele wijze misbruikt in het kader van een satanscultus. Als nu een enkele hulpverlener in een uitzonderlijk geval met zo'n verhaal geconfronteerd werd, zou het nog mogelijk zijn er schouderophalend aan voorbij te gaan. Er wordt wel vaker iets geks verteld. Maar talrijke therapeuten wisten ervan mee te praten. Een onheilspellend beeld doemde op: er worden in Nederland satanische erediensten gehouden, compleet met hogepriesters in lange zwarte gewaden, met symbolen als een omgekeerd kruis, een pentagram en drie zessen. Tijdens die erediensten worden kinderen gemarteld

en seksueel misbruikt. Dieren en baby's worden geofferd op een altaar. Mensen worden gedwongen om Hd te blijven van zo'n sekte en door hypnose geprogrammeerd zelfmoord te plegen zodra ze op het punt staan hun geheim te onthullen.

u^^^^iÊÊ^m

Toneelstuk

Tja. Wat ervan te geloven? Het was juni, komkommertijd, tijd voor de verhalen die met de waarheid hooguit een latrelatie onderhouden. De zaak in Epe leek nog een zekere aannemelijkheid te bezitten. Er waren al mensen wegens incest veroordeeld, en de stap van gruwelijke incest naar baby-

moord is in het menselijk voorstellingsvermogen niet al te groot. Wel was het vreemd dat er geen babylijkjes gevonden waren en dat, voor zover bekend, niemand in de gemeente de meisjes met dikke buiken had zien rondlopen. Maar dat zou nog verklaard kunnen worden. Misschien waren die lijkjes goed verstopt en werden de meisjes m de laatste fase van de zwangerschap zorgvuldig afgeschermd van de buitenwereld. Aanzienlijk onwaarschijnlijker oogden direct al de verhalen over de satanscultussen en het rituele misbruik. Het zwakke punt van die verhalen is de zogeheten empirische verificatie. Als die rituelen werkelijk gehouden worden, moet er toch ooit iets van boven water komen. Waar zijn dan toch de

21

v u MAGAZINE SEPTEMBER 1993

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen