VU Magazine 1994 - pagina 153

^^Je bent als advocaat geen knip voor de neus waard als je niet gebruik maakt van vormfouten. De andere kant is toch al veel machtiger. Zij hebben een heel apparaat ter beschikking. ^^ men uit een gevangenis probeert te ontsnappen, maar als men via aan elkaar geknoopte lakens probeert weg te komen, ach... Het bevrijden van gevangenen is toch altijd iets moois geweest. In de Romeinse tijd zaten de christenen in het gevang en moesten voor de leeuwen geworpen worden. Zij waren de onschuldigen. In oorlogstijd was het bevrijden van gevangenen een goede zaak. Tegenwoordig vindt men dat vreselijk slecht. Ik vind datje dan niet meer relativerend denkt." I

Heeft u een heimelijke sympathie voor uithraakpogingen? "Het wezen van de mens is vrijheid. Ik heb het een keer meegemaakt dat een man tot zijn kolossale blijdschap door ons werd vrijgelaten. Vrijheid was het enige wat hij wilde. In het gevang ben je zo gekortwiekt, de neiging om in vrijheid te willen ademen kan ik bij iedereen begrijpen. Maar u moet niet denken dat iedere ochtend wanneer ik de krant lees, ik juichend mijn vrouv/ toeroep: er is er weer eentje vrijgekomen."

dient. Als dat leidt tot vrijspraak op grond van wat ze vormfouten noemen, zou ik die mogelijkheid ook aangrijpen." I Heeft u daar geen moreel bezwaar tegen? "Zeker niet. Je bent geen knip voor de neus v/aard als je dat als advocaat niet gebruikt. De andere kant is toch al veel machtiger. Zij hebben een heel apparaat ter beschikking. Eventjes is de verdachte in handen van de advocaat gesteld, hij kan zichzelf wel een beetje verdedigen maar hij komt niet goed uit zijn woorden; de enige op wie hij kan vertrouwen is zijn advocaat. Moet die advocaat dan zeggen dat er een fout gemaakt is of die fout aanwijzen op een moment dat hij nog verbeterd kan worden? Je ziet bijvoorbeeld dat het woord 'opzettelijk' is vergeten in de tenlastelegging. Jij zit daar te denken: moet ik wel of niet slapende honden wakker maken? Ik denk van niet. Dat moet men zelf maar doen. Ik vind dat degene die geroepen is een verdachte te verdedigen van alles behoort te doen, zolang hij maar geen leugenachtige middelen gebruikt. Daarbij behoort ook het gebruik maken van fouten aan de andere kant." Dat is toch niet legitiem? Iemand wordt vrijgesproken op gronden die niet de kern van de zaak vormen! "Het zijn wel legitieme middelen. Jij bent toch niet de aangewezen persoon om hen op fouten te wijzen waardoor je cliënt veroordeeld kan worden?" H

U bent de meest emotioneel schrijvende advocaat-generaal genoemd. Vat u dat op als een compliment? "Het is, vrees ik, een werkelijkheidsweergave. Ik ben daar niet trots op of beschaamd over. Het is niet zo dat dat ik in mijn conclusies om de regel aan het schreien of aan het juichen ben. I Had u dat gevoel van bevrediging ook wanMaar er zijn wel zaken waarbij ik laat merken neer u als advocaat erin slaagde een verdachte welke gevoelens mij beheersen. Het recht is voor de gevangenis te behoeden? niet zo onbewogen, er zit wel degelijk een ze"Vrijspraak is voor een advocaat schitterend. ker spelelement in. Ik zat met het geval van een Maar ik heb het ook wel eens gehad dat ik een man die om vier uur 's nachts door het rode gevangene na een hele lange zaak voor de poorhcht gereden was. Hij zei dat hij dacht dat het ten van de hel wegsleepte, en dat hij vervolgens feestverlichting was. Dat vind ik schitterend. Ik zei: 'Dank u wel, maar u denkt toch zeker niet heb toen gezegd dat er wel gestraft moet wordat ik het niet gedaan heb?' O p zo'n moment den maar dat als die agenten verstandig waren voel je je niet zo lekker. Ik had er echt in gegeweest, ze een andere richting hadden opgeloofd. Je moet je niet vereenzelvigen met je keken. cliënt maar je moet er wel voor staan. En je "In zulke gevallen probeer ik bewust emotie op kunt beter voor een zaak staan als je daadwerkeeen rationele wijze te doseren. Emoties hebben lijk in de onschuld van een verdachte gelooft. niet alleen betrekking op woede of vreugde; Misschien dat de grote beroepsadvocaten dat mijn denken over wat de samenleving zou niet hebben, maar toen ik advocaat was, was ik moeten zijn is in zekere zin emotioneel. Dat nog vrij jong. Als ik van de schuld van een vergeldt voor heel veel rechters, zo niet alle. Het dachte overtuigd was, bekroop een gevoel van leven is balanceren tussen rationaliteit en e m o matheid mij; een gevoel dat onmiddellijk vertie." dween als ik het idee had: hij moet eruit. "Het werk van strafpleiter is moeilijk maar toch heel plezierig. Als ik Mussert had moeten verdedigen, had ik dat ook gedaan. Er is niemand die niet een zo goed mogelijke verdediging ver-

19

v u MAGAZINE APRIL 1994

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen