GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1994 - pagina 86

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1994 - pagina 86

1 minuut leestijd Arcering uitzetten

DEUITSPRAAK

lEl.

pissen

Parkeren turbo-taal.

"Zullen we dit even

parkeren als gespreksthema?-zuivere toko is lang niet slecht.

Handig woo^^ "^"".L-f'lXa in de economiepagina m de • krant lezen, wel eens

...„willens en wetens cynische plaats

'door in de deelraad Pissen Je in je sm je coUegas riskeren reacties van ie nemen. nv^ei>.rdan twee m e ^ e n s a gauw Plalforr is er <•

Vieze vs^oorden "De voorzitter schraapte z'n keel en nam het woord: 'Gezien het tijdpad van het besluitvormingstraject moeten we nu enkele hangpunten herijken. Althans, als we als gremium een say willen hebben bij de implementatie van dit project.' Hij keek de zaal rond. ledereen zweeg. De vergadering was het dus met hem eens, concludeerde hij. 'Precies', siste nog net op tijd een vrouwspersoon." Dialogen als in dit citaat zijn dagelijks te horen rond de vergadertafels in den lande, waar twistpunten meestal niet op basis van inhoudelijke argumenten worden beslecht, maar met behulp van dit soort, op excommunicatie en uitputting berustende discussiestrategieën. Het bestuurlijk jargon is weliswaar verpletterend saai, feitelijk zonder inhoud, en dus eigenlijk ongevaarlijk, maar het sluit genadeloos degenen buiten, die dit jargon niet kennen, niet willen bezigen, of er spontaan en staande de vergadering uitslag van krijgen. Een gezonde reactie dat wel; maar alle energie gaat in deze ergernis van secundair belang zitten, zodat de jargon-spuwende beroepsvergaderaars de zaak al hebben beklonken voor de anderen er erg in hebben.

40 v u MAGAZINE FEBRUARI 1994

R o n d de vergadertafels van de H o geschool Midden Nederland schijnen ze het m dit opzicht wel heel erg bont te maken. Dat valt af te leiden uit het feit dat de redactie van

Door D. Prinsen 'Trajecta', het weekblad van die instelling, een 'Vieze Woordenboek' samenstelde, waarin de bestuurlijke jargongebruiker wordt ontmaskerd als een kretologische nitwit. De jargonhaters en -slachtoffers zullen er grimlachend en met leedvermaak kennis van nemen. Tegelijkertijd bestaat bij dit soort werkjes steeds het gevaar dat men de lijst met vieze woorden van buiten leert om - eindelijk gerechtigheid! - bij het eerstvolgende stafoverleg ook eens een fikse duit in de zak te doen. Dat risico moeten we dan maar op de koop toe nemen. Want het handzame boekje (helaas niet m de handel) is onthullend. Waarschijnlijk is de inhoud van de hierboven geciteerde dialoog nog wel te vatten: de voorzitter zegt in zijn bestuurlijke potjeslatijn, dat de aanwezigen hun zegje over de zaak in kwestie moeten doen voor het te laat is. Het jargon dient hier slechts om een gebrek aan inhoud te maskeren door, met veel omhaal van woorden, gewichtigheid te suggereren. Er is echter ook jargon dat ooit als spitsigheid door een snaakse taaipionier gedebiteerd - gedoemd is om, door minder oorspronkelijke

geesten te pas en te onpas geventileerd, al snel tot een hoogst irritant cliché te vervallen. Voorbeelden genoeg. Zoals het hoogst merkwaardige gebruik van het woord 'broek' in "Je moetje eigen broek ophouden" (zelf je uitgaven bekostigen). Eén keer leuk. Daarna nooit meer. Hetzelfde geldt voor: "We moeten nodig eens de hei o p " (landschappelijke ontmoetingsplaats voor informeel overleg op hoog niveau). Voor: "Zullen we dit als agendapunt parkeren" (noteren). Voor: "Er een prijskaartje aanhangen" (er meteen maar bij vertellen hoeveel het kost). En voor: Een leuke "tent", "hut", of "toko" (een goed draaiende afdeling of onderneming). Het paradoxale is, dat de bedenker van zulk jargon, een taalvernieuwende vondst doet, die vervolgens echter razendsnel, en uitgerekend onder het gewicht van het eigen succes, bezwijkt. De taalgieren liggen immers op de loer, die - steeds weer menend dat ze leuk, interessant of gewichtig zijn - zich op de taaivondst werpen om deze tot op het bot af te kluiven. En zo blijkt een taaivernieuwer uiteindelijk iemand, die - volgens het bestuurlijk jargon van de Hogeschool Midden Nederland - zich lelijk in z'n schoenen laat pissen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1994

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1994 - pagina 86

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1994

VU-Magazine | 484 Pagina's