VU Magazine 1994 - pagina 174

DEUITSPRAAK V(

^ « ^

•:

die '^aar innn ^^ '^^ë steed': T^^^^'n- f'g km "og de

^

Borrel Onlangs meldde mijn ochtendblad dat de jonge borreldrinker vergrijst: "Sterft de jonge jenevernipper uit?", zo luidde de, gezien de ernst van de situatie v/at jolig geformuleerde vraag, waarop ik het antwoord schuldig moest blijven. Een tikje zorgelijk zette ik me daarom aan het stukje. Ik voelde me aangesproken. Jong ben ik v/eliswaar niet meer in die mate. Maar bij feestelijke gelegenheden wil ik nog wel eens graag het kelkje heffen. Er zou, mocht ik hopen, toch geen oorzakelijk verband zijn aangetoond tussen het drinken van vaderlands gedistilleerd en de kans om al op jonge leeftijd een enge ziekte te krijgen? Met de gedachte dat jenever, hoe gezond en zuiver dit drankje in vergelijking tot andere ook mag zijn, geen levenselixer is, en dat dus op den duur ook de brave borreldrinker de tol der jaren zal moeten betalen, kan ik vrede hebben. Maar als nu blijkt dat vooral de jonge consument van jenever sneller grijs (of nog erger: kaal) wordt en, naar de krant bericht, zelfs uitsterft, dan lijkt een nieuwe Brinta-affaire van ongekende omvang geboren, en is er alle reden voor groot alarm.

40 v u MAGAZINE APRIL 1994

Gelukkig werd mijn vrees niet bewaarheid. Zorg was, zo bleek alras, alleen geuit door wie in de dranken-

"^'-^ ^ m ^ ^

^ok

eenl;,t

, 'Maari chóbeelc^ klopt' • siiltant \ ^ccrd-Onproduce n^etdr

.;'''f<;

Door D. Prinsen sector de kost verdient met het produceren en verhandelen van jonge klare. Want jonge jenever, begrijp ik, vindt steeds minder aftrek, en dreigt dezelfde weg te gaan als de oude, die in de jaren vijftig nog favoriet was bij de oprechte borrelaar en nu alleen nog in stenen kruiken als souvenir aan buitenlandse toeristen wordt gesleten. Dat is allemaal de schuld van de consument die hardnekkig vasthoudt aan een verstoft beeld van de borrel, als "een drankje voor de vijftigjarige dorpsnotaris" (bij voorkeur nog gereformeerd ook, weet de krant waaruit ik nu citeer), of "de journalist die tegen de vut aanhikt". En op dat type consument heeft men het niet zo in de Nederlands Gedistilleerd-Unie. In die kring zijn nu juist alle consultants in de weer met het upgraden van de verschillende merken, met het restylen van de flessen, en met het concipiëren van trendy tv-spotjes. En dat alles in de inmiddels dus vergeefs gebleken hoop om de yup aan

de borrel te krijgen. Dat wil zeggen: de jonge borrel, ofwel 'het schavuitenwater', zoals een collega-journalist die wèl van gereformeerde komaf is, maar nog lang niet tegen de vut aanhikt, ons beider favoriete vocht bij voorkeur noemt. Plotseling breekt de zon door het beslagen raam. Op zoek naar de aard van het misverstand lees ik de allereerste zin van het krantestukje nog eens over. Letterlijk wordt daarin de jonge drinker van jenever (van ^velke soort jenever maakt niet uit), met uitsterven bedreigd, terwijl uit het vervolg van het artikeltje duidelijk wordt, dat dit alleen geldt voor de jonge-jeneverdrinkers uit in principe alle leeftijdscategorieën. Niet de jonge jeneverdrinker loopt dus gevaar, stel ik opgelucht vast, maar het produkt dat jonge jenever heet. Dat probleem moeten de pre-vuttende journalisten en gereformeerde dorpsnotarissen dan maar oplossen. De grens tussen dood en leven is soms maar één koppelteken breed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen