VU Magazine 1994 - pagina 418

per, voor 95 procent een kwestie van aanleg is. De rol van de coaches en de wetenschappers valt in het niet bij die natuurlijke aanleg." Niettemin is het onweerlegbaar dat wetenschap en technologie hebben bijgedragen aan het verleggen van grenzen in de topsport. Vroeger had een schaatser gewoon een broek aan en een trui, en een muts op het hoofd. Tegenwoordig is elke schaatser gehuld in een strak, uit één stuk gesneden pak. Alles in de snelheidssporten is er op gericht de luchtweerstand te verminderen. Iedereen wil graag een voorsprong op de concurrentie behalen. Uiteindelijk treedt echter ook hier weer nivellering op: als iedereen hetzelfde materiaal gaat gebruiken, kan dat niet meer als factor beslissen over winst of verlies.

Klapschaats Zelfheeft Van Ingen Schenau ook zijn steentje bijgedragen aan de sportief-technologische vooruitgang. Hij heeft de zogenaamde 'klapschaats' ontwikkeld, een schaats waarbij de schoen van achter geen bevestiging heeft. Hierdoor is het mogelijk de enkels te buigen en een langere slag té maken. De klapschaats heeft nog weinig ingang gevonden, omdat deze een geheel andere techniek vergt van de rijders. En rijders op topniveau kunnen na jarenlange training niet meer ongestraft van de een op de

andere dag hun techniek veranderen. Het rijden met de klapschaats moet van jongsaf aan geleerd worden. Het komende seizoen gaan enkele schaatstrainers proberen om met behulp van de klapschaats en de bijbehorende techniek jeugdige pupillen naar de top te leiden. Voor Van Ingen Schenau is de uitvinding van de klapschaats meer een wat uit de hand gelopen grap; tijdens recepties kom je wel eens op ideeën. Hij ziet het niet als zijn taak om topsporters persoonlijk van dienst te zijn. Het schaatsonderzoek maakt deel uit van een onderzoekprogramma naar cyclische bewegingen; men onderzoekt hoe efficiënt bepaalde bewegingstechnieken zijn en hoeveel energie ze kosten. Dat levert bruikbare kennis op voor de praktijk en daartegen heeft Van Ingen Schenau geen enkel bezwaar. "Maar ik zou nooit in een situatie willen belanden datje adviseur wordt van topsporters. Dat gebeurt in Italië bij de wielrenners wel. Met wetenschap heeft dat niet zoveel te maken; het zijn meer activiteiten van een soort ingenieursbureau. Daar worden wij niet voor betaald. Dit neemt niet weg dat het wel belangrijk kan zijn om een instituut te hebben dat zich helemaal richt op de prestaties van individuele sportmensen. Waarom zo'n instituut er in Nederland nog altijd niet is, is mij een raadsel. Je kunt op die manier veel extra doen voor de topsport." Veel wetenschappelijke bevindingen, zegt Van Ingen

G r e n z e n be\i^akei

20 NOVEMSER 1S94

Onderzoekers

testen in laboratoria

urinebuisjes

op verboden

stoffen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen