VU Magazine 1994 - pagina 416

i

Fausto Coppi, dat was nog eens iemand. De Italiaanse campionissimo presteerde het eens om met een halfuur achterstand aan de eerste Pyreneeënetappe van de Tour de France te beginnen. Uiteindelijk finishte hij in Parijs als eerste met een halfuur voorsprong op zijn eerstvolgende belager. Niet alleen in zijn overwinningen maar ook in zijn nederlagen was hij groots. Na een lang duel met zijn rivaal Koblet, ging Coppi ten onder. Hij kreeg, zoals dat heet, bezoek van de man met de hamer. Voortgestuwd door het publiek en zijn ploeggenoten wist hij, meer dood dan levend, nog net de finish te bereiken. Maar spoedig volgde een wederopstanding. Enkele dagen later wist hij al weer de zwaarste etappe van de Tour op zijn naam te brengen. Miguel Indurain, dat is meer een niemand. Deze Spaanse wielrenner - de man uit Navarra - spreekt allerminst tot de verbeelding. Nooit doldwaze ontsnappingen, geen spectaculaire overwinningen of plotselmge instortingen. Indurain rijdt altijd gelijkmatig. Zijn hele seizoen is afgestemd op de belangrijkste wedstrijd van het jaar, de Tour de France. Die wint hij onvermijdelijk, als betrof het een natuurwet. Hij is een meester in het pieken: het op het juiste moment bereiken van de topvorm. Geen trap teveel doet hij; anderen knappen het zware werk wel voor hem op. In zijn specialisme, de tijdrit, pakt hij zijn grote winst. In de bergen klampt hij aan. Indurain is een koele rekenaar. Coppi en Indurain lijken model te staan voor twee tijdperken in de topsport. Coppi is het dwaze genie, het onbegrijpelijke natuurtalent, dat soms over bovennatuurlijke krachten lijkt te beschikken. Waar hij zijn talent en kracht vandaan heeft, is een raadsel. Hij is een halfgod die zijn vijanden verschrikkelijk kan verpletteren, maar daarnaast ontvankelijk is voor zeer menselijke zwakheden. Als een heilige kan hij bovendien zijn dienaren absolutie schenken. Toen Coppi weer eens veel te hard gereden had en zodoende een menigte renners te laat binnenkwam, mochten door zijn toedoen de reddelozen toch in de koers blijven. Zij konden een kaarsje branden voor hun beschermheer. Indurain ontbreekt het aan iedere vorm van mysterie. Als mens en als wielrenner is hij uitgesproken saai. Alles wat hij doet is voorspelbaar. Van tevoren valt precies te berekenen hoe en waar hij zijn slag zal slaan. En zo gebeurt het. Indurain staat model voor een vorm van topsport die volledig gerationaliseerd en verwetenschappelijkt is. Het onverwachte en sensationele - datgene wat sport zo aantrekkelijk kan maken - lijkt voUedig uitgebannen.

• • • ^ • • • ^

18

Dopinggerucht

Maar dit is allemaal een tikkeltje overdreven. Dat Coppi kon uitgroeien tot een mythische held, met Martin Ros als zijn trouwste aanbidder, was niet in de laatste plaats m o gelijk door het ontbreken van televisie. Tegenwoordig is het vertellen van sterke, oncontroleerbare verhalen moeilijker geworden omdat iedereen alles met eigen ogen kan zien. De legendarische sportverslaggever Theo Koomen gedijde op de radio toch heel wat beter dan op de televisie. Bovendien was het bij Coppi niet alleen een zaak van magie; ook hij kon heel goed rekenen. En tegenwoordig is het avontuur allerminst verdwenen. Het wielerpeloton is de afgelopen jaren verrijkt met een doldrieste aanvaller als Claudio Chiapucci die niets van

v u MAGAZINE NOVEMBER 1991

Prof. dr. ir. G.J. van Ingen Schenau: "Een paar goede winters betelienen veel meer voor de scliaatssport dan alle wetenschappelijk onderzoek."

koele kansberekening moet weten. Hetgeen hem - en zijn immer aanwezige kogelronde Italiaanse mama - een mateloze populariteit opleverde. De tegenstellingen liggen niet zo simpel. Maar het is wel een feit dat de wetenschap voor de sport van toenemend belang is geworden; diverse vormen van (toegepaste) wetenschap werpen hun vruchten af wat betreft materiaalgebruik, de manier waarop getraind wordt, en de medische en psychische begeleiding. Een heel legertje deskundigen is er op gericht op het juiste moment het maximale resultaat te persen uit het lijf van de topsporter. Nederland lijkt de race te verliezen. O p verschillende terreinen, zoals atletiek en zwemmen, faalden Nederlandse sporters het afgelopen jaar nadrukkelijk. De teloorgang is bij het wielrennen echter het schrijnendst van al. In vroeger tijden dansten Nederlandse helden op de flanken van de Alpe d'Huez en streden om de eerste plaats. Tegenwoordig is bij het afsluiten van de televisiereportage, ruim na aankomst van de winnaar, de eerste Nederlandse renner nog niet eens over de meet. De Italianen kunnen het wel. Zij maken de dienst uit in het wielrennen. Het dopinggerucht doet bij zulk overweldigend succes al snel de ronde. Maar vrij algemeen wordt aangenomen dat de Italianen het succes voor een groot deel te danken hebben aan hun geavanceerde wetenschappelijke begeleiding. ledere Italiaanse wielrenner lijkt zelf bijna wetenschappelijk specialist te zijn. Hij fietst met hartslagmeters en in het passende jargon wordt gesproken over maximale belasting en de verzuring der benen.

j u ü g ^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen