VU Magazine 1994 - pagina 317

kan de symptomen van zeeziekte vaak aardig onderdrukken, maar heeft bijwerkingen als slapeloosheid en geheugenverlies. Naar het dek gaan helpt ook; de horizon vormt een welkom houvast voor het verstoorde evenwichtsorgaan. Beide remedies dragen echter weinig bij tot een echt begrip van het fenomeen zeeziekte.

Rodeostier Doorgaans zullen mensen aan den lijve moeten ondervinden of ze ontvankelijk zijn voor zeeziekte. Een oversteek per veerboot naar Engeland is een aardige leerschool. O p Wertheims formulier zou ik destijds een 3 of een 4 ("akeHg gevoel in de maag") hebben gescoord. Van buitenaf gezien lijkt de simulator veel sterker te schommelen. Wertheim vertelt dat dit slechts optische schijn is; van binnen gaat het er iets rustiger aan toe. Als de beide proefpersonen tegen vieren monter hun onderko-

men hebben verlaten, neemt de onderzoeker me mee voor een korte sessie droogzwemmen. We nestelen ons elk achter een bureau. Instinctief zet ik me schrap, al voordat het kamertje in beweging komt. Als R e i nier Vunderink de trossen los gooit, trek ik een onverschrokken gezicht en zeg tegen Wertheim dat de deining inderdaad alleszins meevalt. De vergelijking met een ritje op een bejaarde rodeostier dringt zich bij me op. Na enkele minuten kan ik instinctief anticiperen op de bewegingen. O p het monitorscherm zag ik eerder in de middag hoe de beide échte proefpersonen achter hun bureau vandaan kropen en voor het oog van de camera gingen staan. Dat lukte hen aardig. Als ikzelf een poging waag om al deinend mijn 'verticaal' te vinden, stuiter ik onbeholpen door het kamertje. Met beide voeten naast elkaar staan en de muren als het ware om mijn enkels heen laten draaien - zo legt Wertheim het uit -

Werken tot je erbij neervalt: binnen in de simulator is het de kunst zo lang mogelijk weerstand te bieden aan de nagebootste golfslag.

dat blijkt een onmogelijke opgave. Mijn mede-opvarende gaat het beter af. Hoewel mijn evenwichtsgevoel zegt dat Wertheim in een scherpe hoek staat ten opzichte van de vloer (en dus zou moeten omvallen), staat hij in werkelijkheid precies in het lood. De kantelende kamer veroorzaakt het gezichtsbedrog. Wertheim staat ervan te kijken dat ik me kennelijk niet kan afsluiten van de draaiende wereld om me heen - ook niet als ik mijn ogen sluit. "Misschien dat dit wel iets zegt over gevoeligheid voor zeeziekte", zegt hij zachtjes. En hoewel ik de onderzoeker al de gehele dag op de voet heb gevolgd, durf ik niet hardop te zeggen dat ik in dat geval eventueel wel een suggestie heb naar wie hij de nieuwe vleugel van zijn gebouw kan vernoemen. v u MAGAZINE SEPTEMBER 1994

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen