VU Magazine 1996 - pagina 303

even zou uitleggen hoe de werkelijkheid in elkaar zit. Maar ik onderging al snel een ingrijpende ervaring. Er was een conflict waarbij ik eerst met de ene partij ging praten en vervolgens dacht: schandalig, hoe durven ze. Daarna sprak ik met de andere partij en die had al evenzeer een overtuigend verhaal. Daar zit je dan midden in. Dat heeft me al gauw gesterkt in de houding: ik geloof sowieso niet in wat ik hoor, want er bestaat altijd een andere kant van het verhaal; die andere kant kan ik nog niet bedenken, maar hij is er wel. Langzamerhand ben ik steeds meer bedreven geraakt in het bedenken van die andere kant. "Dat is ook het gereedschap van de romanschrijver: het kijken vanuit verschillende perspectieven. Voor mij was die ervaring bij dat conflict heel belangrijk: mijn god, hoe is dat mogelijk. De waarheid begint te kantelen. Je kunt er van verschillende zijden tegen aan kijken. Het maken van een keuze wordt daardoor niet eenvoudiger."

"Misdaad raakt aan de fundamenten van het menselijk gevoel voor geborgenheid. Elke misdaad doet daaraan afbreuk."

Als wetenschapper was u vooraanstaand in een vakgebied; de schrijver moet onderaan beginnen. "Daar heb ik ook moeite mee. Maar ik heb veel innerlijke drang, kan hard werken en heb een goede discipline. Het is soms wel even slikken. In de criminologische wereld heb je een zekere reputatie opgebouwd, iedereen kent je. In de literaire wereld is dat even anders. De maatstaven verschillen ook. In de literatuur is het niet mogelijk je te verweren. In de wetenschap kun je in debat treden, maar in de literatuur behoort een schrijver niet te reageren op een recensie. Terecht, dat moet je niet doen. Niemand kan zo goed schrijven dat hij als overwinnaar tevoorschijn komt uit een polemiek naar aanleiding van een negatieve recensie. Niet dat ik mij over de recensies heb te beklagen, maar het is wel even wennen. Ik heb daar in ieder geval behoorlijk last van."

elkaar voor de voeten. Het past niet bij elkaar. Misschien dat andere schrijvers het wel kunnen combineren, maar ik niet. De omschakeling van een wetenschappelijke naar een literaire manier van schrijven viel mij zwaar. Op die manier zou ik nooit een eigen toon kunnen ontwikkelen." En wanneer de romans niet verkopenl "Ik weet dat ik als romanschrijver onderaan moet beginnen en dat is soms hard. Alleen financieel al: ik verdien nu ruim de helft minder dan voorheen. Als ik geen groter publiek vind, zou ik toch menen dat ik er goed aan gedaan heb. Ik kan ook niet anders. Aan mijn wetenschappelijke kennis heb ik nu niets meer, die werkt eerder tegen mij als ik een wat groter publiek wil bereiken. Maar toch heb ik het gevoel dat ik aan de bestaande literatuur iets toe te voegen heb. "Ik denk dat ik tot mijn dood toe door zal blijven schrijven. Een goed voorbeeld heb ik aan mijn moeder. Zij is nu 86 en drie jaar geleden is zij gedebuteerd, verhalen in het Gronings, en nu is haar tweede boek verschenen. Die energie en uitingsdrang bewonder ik. Mijn keuze voor het romanschrijven wil ik niet laten afhangen van eventueel succes. Dat is allemaal halfslachtig gedoe. De keuze is definitief. Ik zal romans blijven schrijven. "De onzekerheid en de twijfel spreken mij bij het literaire schrijven erg aan. Het schrijven van een wetenschappelijk artikel gaat mij redelijk gemakkelijk af, ik weet welke vormen je daarvoor moet hanteren en hoe de maatstaven liggen. Maar een uitdaging ligt daar voor mij niet meer. In de literatuur wordt ik aangetrokken door de totale, fundamentele onzekerheid. Dat geeft spanning. Er is geen houvast meer. "Langzamerhand begin ik vakmanschap te ontwikkelen. Het gevoel voor een compositie heb ik in mijn wetenschappelijke werk ook altijd wel gehad. Ik begin meer vertrouwen te krijgen in mijn toon en in mijn fantasie. Het belangrijkste vind ik dat mensen in hun leven uiting geven aan hun stem. Dat wil ik nu doen. Ik wil uiting geven aan mijn stem."

Uw eerste roman was nog een beetje in een journaUstiekwetenschappehjke stijl geschreven, de tweede roman had een beeldender taalgebruik: wat mij betreft een hele vooruitgang. "Ik ben zeer gehecht aan mijn debuutroman. Maar het boek is ook een beetje tastend geschreven; stijlen die door elkaar heenlopen. Dat heb ik ook wel gezien." In dat eerste boek leek de wetenschapper de romanschrijver nog een beetje in de weg te zitten, in het tweede boek is zich een echte literator aan het ontwikkelen. "Dat is ook een van de redenen waarom ik zo'n radicale keuze gemaakt heb. De wetenschapper en de romanschrijver liepen

WCS JULI - AUGUSTUS

I996

19

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen