GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1996 - pagina 243

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1996 - pagina 243

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

kruipt een levensvatbare populatie ringslangen rond, er groeien orchideeën, er huist een vos. En dat onder de rook van Hilversum, Bussum en Naarden tussen de tennisbanen en de hockeyvelden. Als De Mars de geschiedenis beschrijft van de Laegieskamp, rijzen je de haren helemaal te berge. Niets bleef het terrein bespaard, behalve dan langdurig gebruik voor de landbouw. Dat het aan dat lot ontsnapte, kwam door de ligging vlakbij een tweetal forten, die een sluis van de Hollandse Waterlinie beschermden. Maar verder was het raalc: het terrein werd gebruikt als schaatsbaan en openluchtbad, het werd stevig gedraineerd, het diende als park en in de oorlog tijdelijk als aardappelakker, er werd zwaar vervuild boezemwater binnengelaten. Desondanks, zo schrijft De Mars, "handhaaft zich binnen het Laegieskamp (36 hectare) tegen alle verdrukking in, één van de weinige restanten blauwgrasland in de Vechtstreek." Het Laegieskamp is vooral van belang vanwege die ene hectare blauwgrasland, die een overblijfsel vormt van de tienduizenden hectares van dit type hooiland, die ons land ooit rijk was. Blauwgrasland is een zowel in Nederland als daarbuiten ernstig bedreigd half-natuurlijk vegetatietype, dat ontstaat bij een lichte mate van verdroging van laagveen. In Nederland rest er van deze graslanden niet meer dan tussen de dertig en vijftig hectare, in feite weinig meer dan een postzegeltje.

Spionage De wandeling die De Mars heeft uitgestippeld begint bij het station Naarden-Bussum en voert door een wijk met houten huizen. "Bouwen in steen was hier verboden", vertelt de bioloog. "Even verderop liggen die twee forten en dit gebied was een onderdeel van hun buitenste verdedigingsring. Mocht de vijand komen, dan konden houten huizen snel omver worden gehaald. Bij stenen huizen kost dat meer tijd en dus was er de kans dat die de vijand dekking zouden bieden bij een aanval. Stralcs komen we in de nieuwbouwwijk, die is gebouwd in de binnenste ring. In oude archieven heb ik gevonden dat

boeren uit de omgeving daar ten tijde van de Eerste Wereldoorlog wel mochten komen, maar dat het ze verboden was om stil te blijven staan. Waarom dat was? Geen idee. Misschien om spionage te voorkomen." Bij het eerste van de beide forten slaat De Mars, die medewerker is van de

zompig aan en als je stevig stampt voel je het trillen. Vanwege een paar duidelijk door mensenhand geplante bomen en een onnatuurlijk gevormd vijvertje lijkt het blauwgrasland van het Laegieskamp nog steeds het meest op een park, wat het trouwens ook ooit is geweest. De hockeyers blijven

Milieukundige Hans de iVlais: "Klopt de theorie niet of ben ik gekl Dat wilde ik weten." valcgroep milieukunde van de Universiteit Utrecht, een zandpad in dat is gemarkeerd door een bordje van Natuurmonumenten. We lopen langs de Karnemelksloot. Een paar honderd meter weiland scheidt ons van het Naardermeer, een van de paradepaardjes van diezelfde vereniging van natuurbeschermers. Dichterbij horen we geschreeuw op een hockeyveld en een bocht verder krijgen we de jeugdige sporters ook in het zicht. Ze zijn van het Laegieskamp gescheiden door een stevig hek. "Hier is het", zegt De Mars en loopt een graslandje op, waarover een groenblauwige waas ligt. De bodem voelt

WETENSCHAP,

CULTUUR

e) SAMENLEVING

5

- [UNI

schreeuwen en aan de andere kant van het gebiedje hangt een huisvrouw dekens uit het raam van een woonhuis. Wat verderop razen treinen langs en in de lucht daalt een Jumbo jet richting Schiphol. De vraag ligt voor de hand: is dit nu een zeldzaam stukje natuur? De Mars gaat in het gras zitten. "Ik ken dit terrein al jaren, ik ben hier vlal<:bij geboren", vertelt hij. "In 1986 ben ik begonnen met het systematisch verzamelen van gegevens over het Laegieskamp. Ik vroeg me af wat er hier aan de hand was, want de geschiedenis van het terrein is een scenario voor de complete ondergang

1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1996

VU-Magazine | 568 Pagina's

VU Magazine 1996 - pagina 243

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1996

VU-Magazine | 568 Pagina's