VU Magazine 1996 - pagina 387

wijsbriefje. Overigens blijken 'traditionele' artsen vaker door te verwijzen dan 'moderne'. Over welke taken de huisarts van de toekomst wel en niet op zich moet nemen, is een stevige discussie gaande. De huisarts kan dan wel door de overheid zijn aangesteld als poortwachter, de praktijk leert dat steeds meer patiënten onder de slagboom door glippen. Naar de eerste-hulpafdeling van een ziekenhuis, bijvoorbeeld. In het boek 'De huisarts in 2010' (De Tijdstroom, 1995) zegt dr Dirk Achterbergh, voorzitter van de Landelijke Vereniging van Gezondheidscentra en zelf huisarts: "Negentig procent van de Amsterdammers komt op de eerstehulp van het ziekenhuis zonder verwijzing van de huisarts, en lang niet allemaal met spoedeisende klachten. Nou kun je zeggen 'dat is Amsterdam', maar ik zie het als een trend. En een maatschappelijke ontwikkeling is nog nooit bij een grote stad opgehouden". De LHV ziet met lede ogen aan hoe de 'EHBO-functie' van huisartsen wordt uitgehold. Woordvoerder Wouters: "De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat huisartsen dit aspect van hun werk vaak onvoldoende invullen. Ze zouden bijvoorbeeld meer kunnen doen aan de herkenbaarheid en bereikbaarheid van hun praktijk. Iedereen weet waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is. Probeer op zaterdag maar eens uit te zoeken waar de dienstdoende huisarts zit. EHBO is onderdeel van het huisartsenvak. Maar ja, die werkdruk. Als we de EHBO-functie van huisartsen willen uitbouwen, moeten de praktijken worden aangepast. Assistentie inroepen dus, anders red je het fysiek gewoon niet."

spreekuur. Tijdens de pauze lunchen Myra en ik, lees ik de post door, onderstreep ik de belangrijkste conclusies uit specialistenbrieven en onderteken ik gemiddeld twintig recepten. De praktijk is wat minder rooskleurig. Het kost mij vaak moeite om net op tijd voor het telefonisch spreekuur terug op de praktijk te zijn. Dat leidt niet zelden tot een hectisch uurtje, waarbij alles tegelijk moet worden gedaan, terwijl er ook nog eens twintig tot dertig mensen bellen. Mijnheer Willekens deelt telefonisch mee, dat hij zonder medisch advies met nekklachten naar de fysiotherapeut is gestapt; nu wil de man achteraf een machtiging voor zijn verzekering. Saskia van Eist heeft gisteren haar neus gestoten. Een collega op het werk constateerde vanochtend, dat haar neus "anders stond", en Saskia wil nu direct naar de praktijk komen. Ik verzoek haar nog een half uurtje te wachten, zodat ik het telefonisch spreekuur kan afwerken. Zonder ons te berichten gaat Saskia - zo blijkt achteraf- rechtstreeks

De roep om meer assistentie is algemeen in het huisartsenwereldje. In navolging van bijvoorbeeld Groot-Brittannië, waar de practising nurse soms verregaande bevoegdheden heeft, zullen meer dokterassistenten en praktijkverpleegkundigen taken van de huisarts overnemen. Het aantal groepspraktijken is al jaren stijgende. Een commissie van huisartsen en zorgverzekeraars adviseerde in februari dit jaar zelfs om op den duur alle solopraktijken op te heffen - iets dat LHv-woordvoerder Wouters vooralsnog "een brug te ver" vindt. Een andere ontwikkeling in het huisartsenvak is de opmars van de zogeheten 'CAO-dokters', die er niets voor voelen hun sociale leven volledig in dienst te stellen van hun professie. Net zo min als Florence Nightingale nog een voorbeeld is voor verpleegkundigen, is Albert Schweitzer het idool van de hedendaagse arts. Jezelf volledig opofferen voor je professie is uit de tijd. Een kwart van de Nederlandse huisartsen werkt inmiddels in deeltijd, en de verwachting is dat dit in 2005 is toegenomen tot de helft. Daarnaast neemt het aantal vrouwelijke huisartsen snel toe. Op dit moment studeren meer vrouwen dan mannen aan de opleidingen voor huisarts. Ook in de patiëntenpopulatie zijn demografische veranderingen aan te wijzen. Nederland vergrijst en de wachtkamers vergrijzen mee. De gevolgen voor de werkbelasting van de huisarts laten zich raden. Doordat steeds meer ouderen thuis of in een verzorgingshuis worden verzorgd, krijgt de huisarts er een groeiende patiëntengroep bij. De gevolgen van extramurale verpleeghuiszorg voor de huisarts werden eerder dit jaar in

WCS SEPTEMBER

1996

27

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen