VU Magazine 1996 - pagina 298

Herman Franke Koos Neuve!

"Voortdurend had ik het schuldgevoel dat ik te weinig deed, als schrijver maar ook als criminoloog. Ik zou graag beide willen zijn, maar het een was niet met het ander te verenigen. Ik heb het geprobeerd maar kon het niet. Mijn ambities op het terrein van de wetenschap botsten met mijn literaire ambities. Ik vind dat je dan een keuze moet maken. Wat is voor mij het belangrijkste en waar wil ik mij helemaal aan geven? Ik heb gekozen voor de literatuur."

In misdaad en straf vormen werkelijkheid

In 1995 beëindigde dr Herman Franke zijn wetenschappelijke loopbaan als criminoloog aan de Universiteit van Amsterdam. In 1990 promoveerde hij op een maar liefst negenhonderd pagina's dik proefschrift, 'Twee eeuwen gevangen', een geschiedenis van het Nederlandse gevangeniswezen. Een zeer doorwrocht boek dat, hoewel toegankelijk geschreven, door zijn omvang afschrikt. Daarom heeft hij dit jaar een ingekorte, herschreven en geactualiseerde versie van dat werk gepresenteerd, getiteld 'De macht van het lijden', dat wat 'publieksvriendelijker' is. Het boek is een soort afsluiting van zijn wetenschappelijke loopbaan. Hij had misschien hoogleraar kunnen worden - hem is meermalen gevraagd te solliciteren ~ maar dat wilde hij niet. Dan dacht hij niet aan schrijven toe te komen. Zijn literaire loopbaan was overigens al begonnen. Herman Franke publiceerde de afgelopen paar jaar twee romans: 'Weg van loze dromen' en 'Nieuws van de nacht'. En daarmee wil hij dus doorgaan. Niettemin blijft hij wel een klein beetje actief in de wetenschappelijke wereld. Franke is eindredacteur van het Tijdschrift voor Criminologie, een betaalde functie, waardoor hij een zekere financiële basis heeft voor zijn schrijversschap. In de ochtend schrijft hij nu, en in de loop van de middag schakelt hij over op eindredactioneel werk. "De universiteit verloedert nogal", zegt Herman Franke. De keuze voor het schrijverschap is hem iets gemakkelijker gemaakt door de onttakeling van de onafhankelijke wetenschap. "Waar ik vooral fel op tegen ben is de enorme stroom van bijzonder hoogleraren. Dat zijn mensen die verbonden zijn aan organisaties buiten de universiteit. Die organisaties

wetenschapper, maar voor de schrijver

14

WCS JULI - AUGUSTUS

1996

en fantasie een onontwarbare k l u w e n . Emoties zijn daarin vaak belangrijker dan systematische kennis. Hinderlijk voor de

de bron waaruit hij put.

dumpen tegen betaling mensen op de universiteit en geven daarmee de eigen arbeid een schijn van onafhankelijkheid en wetenschappelijke neutraliteit. Dat vind ik ernstig; een bedreiging van een belangrijk democratisch goed. "Op de universiteit word je ook steeds meer gedwongen om opdrachten en geld van buiten in de wacht te slepen. Je wordt meer beoordeeld op je zakentalent dan op inhoudelijke aangelegenheden. Dat zijn dodelijke ontwikkelingen voor een onafhankelijke manier van wetenschap bedrijven. De universiteit is niet meer wat ze geweest is." Wat is er op tegen onderzoek te doen bijvoorbeeld in opdracht van de overheidl "Daar is niet zo heel veel op tegen. Er zijn tegenwoordig veel commerciële bureau's die onderzoek doen op het terrein van misdaad en veiligheid. Die onderzoekers zijn eerbare mensen. Op de universiteit is voor hen geen plaats meer en ze moeten ook hun geld verdienen. Die bureau's

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen