VU Magazine 1996 - pagina 306

De bende van B. Wandelen met mijn twee kleine teven Sara en Lijsje behoort tot mijn dagelijkse routine. Ik vat dat niet licht op. De honden ook niet trouwens. We beseffen alle drie dat zo'n wandeling zowel een verstrooiende als een informatieve functie heeft. Meestal wandelen we in het parkbos. De verstrooiende functie probeer ik te benadrukken door telkens een andere route te kiezen. Dat heeft waarschijnlijk meer zin voor mij dan voor de honden, die geen oog hebben voor welk natuurschoon dan ook. Die afwisseling heeft er nochtans wel toe geleid dat zij op den duur bekend raakten met de begrippen 'linksaf' en 'rechtsaf'. Welke route we ook kiezen, Sara en Lijsje ruiken overal geuren die iets betekenen. Het is voor hen net zoiets als de krant lezen. Hee, hier is een reu geweest die zich niet lekker voelde. En dit was die vette teef, die zo kribbig kan doen. En ruik je dit? Dat was die mafkees met dat haar voor z'n ogen. Soms begint Sara te piepen en druk heen en weer te lopen als ze een bericht geroken heeft. O wat erg, schijnt ze te zeggen, heb je dat geroken, Lijsje? En Lijsjes reactie heeft iets van: Ja, heel erg, laten we maar gauw doorlopen, anders krijgen we misschien nog jeuk! Als ze kennis hebben genomen van het nieuws, plassen Sara en Lijsje op precies dezelfde plek. De plas van een grote reu zit vaak te hoog tegen de boom om er een plasje bovenop te leggen. Daar heeft Lijsje iets op gevonden. Ze gaat op haar voorpoten staan als een circushond, achterpoten tegen de boom, en floep, daar druppelt haar mededeling op de juiste plaats. Ik doe ook wel eens een plas als ik mij onbespied waan. Dat hebben Sara en Lijsje meteen in de gaten, zelfs als ze een eind verder aan het snuffelen zijn. Stink ik soms zo? Ze komen naar me toe en kunnen

22

WCS JULI - AUGUSTUS

I996

nauwelijks wachten tot ik uitgeplast ben. Ze ruiken even. En dan plassen zij om de beurt bovenop mjn plas. Elke voorbijganger is voortaan op de hoogte: de bende van Brands was hier! Gerard Brands (1934) was in 1958 m e t J. Bernlef en K. Schippers een van de oprichters van het in letterkundige kringen befaamde tijdschrift Barbarber. Sinds eind jaren zestig w e r k t e hij als journalist voor onder andere de Haagse Post en Hollands Diep. De afgelopen zeventien jaar was hij chefredacteur van het populair-wetenschappelijk maandblad KIJK. Daarnaast publiceerde hij een reeks kinderboeken. V o o r twee van zijn non-fictieboeken ('Padden verhuizen niet graag' en 'Allennaal bedrog') ontving hij een Zilveren Griffel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen