VU Magazine 1996 - pagina 216

^JUIESVEI^Ï rr!i^}.':€^

mijnen bepalen hem bij het vraagstuk van delfstofuitputting en de aanblik op de Theems van de in aanbouw zijnde Great Eastern van Brunei zal hem later inspireren tot de roman 'Een drijvende stad'. Vooral de belangstelling van de jonge Verne voor het milieu valt op. Het is dan al dertig jaar geleden dat de laatste zalm in de Theems werd gevangen. Verne: "Het rivierwater is niet modderig, niet slijkerig, maar het is iets walgelijks vol rottende uitwerpselen; de Theems is een immens riool, waarin het getij twee keer per dag het vuil van de grote stad doet terugvloeien,- de Noordzee wil het voor geen prijs ontvangen." De Theems is bijgevolg een permanente bron van infectie, constateert de jonge Verne. Gelukkig worden de Britse parlementariërs met hun neus op de stinkende situatie gedrukt. Verne: "Door de grote warmte in juni en juli is de uitwaseming van de rivier onverdragelijk en elk jaar is het half gestikte parlement gedwongen zijn vergaderingen te onderbreken."

,<-

'y.-,.

f.

^i

Happy Omslag van een Franse editie van Verne's 'Wonderieizen': een eeuw voor het Rapport aan de Club van Rome, had hij al door dat de mens liever zijn planeet zou opstoken dan zijn energieverbruik te matigen.

Een uitgever kan de beginnende schrijver aanvankelijk niet vinden. Zomer 1862 krijgt hij het manuscript van een ballonnenverhaal keer op keer teruggestuurd. Ook Jules Hetzel wil het niet in de aangeboden vorm publiceren, maar diens advies is de beschouwing om te werken tot een verhaal. Dat wordt dan 'Vijf weken in een luchtballon', Verne's eerste grote succes. Meteen daarop schrijft hij 'De avonturen van kapitein Hatteras', een schitterende satire op het vooruitgangsgeloof dat overal in Europa de kop opsteekt. Het verhaal gaat over een brik met de veelzeggende naam 'Voorwaarts', die met een aanvankelijk onbekende bestemming bestuurd wordt door een onzichtbare kapitein. Schriftelijk geeft hij orders, overgebracht door zijn trouwe hond. Kapitein Hatteras, lijdend aan 'poolgekte', wilde voor zijn vaderland Engeland de roem verwerven om als eerste de voet te hebben gezet op de Noordpool. Hij liet zich zelfs niet van dit voornemen afbrengen toen na een muiterij de 'Voorwaarts' ontplofte en als een verkoold wrak in het ijs moest worden achtergelaten. Onversaagd trok een handjevol getrouwen onder zijn leiding verder noordwaarts in de verwachting dat slechts deze koers redding zou bieden. Helaas bleek zich op dat punt een werkende vulkaan te bevinden. "Hatteras! Het is genoeg, we kunnen niet verder!" riep de dokter. "Blijf dan maar hier", antwoordde de kapitein met vreemde stem, "ik ga hoger!" "Nee, wat u doet is niet nodig, u bent aan de pool der aarde!" "Nee, nee hoger!" "Mijn vriend, ik, dokter Clawbonny, spreek tot u! Herkent u mij dan niet?" "Hoger! Hoger!" herhaalde de zinneloze. "En ik zeg nee, we zullen niet dulden..."

De voorzitter van de Gun-club die in 'Een schot in de lucht' mensen met behulp van een grote kanonskogel naar de maan schiet.

WETENSCHAP,

CULTUUR

end

et) SAMENLEVING

34

- MEI

1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen