VU Magazine 1996 - pagina 158

Maar als de overtuigde gelovigen de enige 'doelgroep' zouden zijn, was 'De Celestijnse belofte' nooit zo'n succes geworden. De groep mensen die in Nederland in een sekteachtige gemeenschap leven, is klein. Zelfs wanneer zij met z'n allen deze roman zouden kopen, dan nog bleven boekverkopers met een winkeldochter zitten.

Het succes van 'De Celestijnse belofte' duidt erop dat de zogenaamde New Age - de verzamelnaam voor diverse alternatieve therapieën en leefstijlen - tot het hart van de alledaagse cultuur is doorgedrongen. Nog niet zo lang geleden ging het uitsluitend om marginale verschijnselen. Er bestonden communes waarin mensen zich bezighielden met oosterse mystiek, met meditatie, reïncarnatie en astrologie, er was het vrolijke sectarisme van de Bhagwanaanhangers, herkenbaar gekleed in het oranje, een amulet van de gevierde leider op de borst. Maar dat was allemaal toch een beetje malligheid. Nu is veel van die malligheid gewoon geworden. Er zijn niet zo veel mensen als Marcel en als James Redfield, de schrijver van 'De Celestijnse belofte' voor wie de New-Age-ideologie het programma voor een complete leefwijze vormt. In de wetenschap is het inmiddels gemeengoed geworden te zeggen dat de traditionele politieke en religieuze levensbeschouwingen, waarbij het volk van buitenaf een kant en klaar totaalpal<;ket kreeg aangereikt, veel van hun kracht verloren hebben. De hedendaagse mens palet wat hij nodig heeft en kan gebruiken, en timmert de losse stukken aaneen tot een bont geheel. Levensbeschouwelijke arbeid als doe-het-zelfklus; ieder mens zijn eigen knutselwerk. De socioloog foep de Hart merkte ooit op dat de doorsnee consument van het 'paraculturele' aanbod zich niet langer terugtrekt in een commune maar na gedane arbeid thuis op de canapé zijn eigen spirituele ontdekkingsreis beleeft. Die consument is nogal pragmatisch ingesteld en

KNUTSELWERK

In mijn omgeving ken ik enkelen die 'De Celestijnse belofte' hebben gelezen. Zij zijn anders dan Marcel. Met hen valt heel goed een redelijk gesprek te voeren, een gevoel van uitverkorenheid is hen vreemd. Dwepers of dogmatici zijn ze allerminst, eerder vrij nuchter denkende mensen. En toch voelen zij zich aangesproken door 'De Celestijnse belofte'. Mijn persoonlijke observatie is dat die geïnteresseerden vaal<: degenen zijn met een drukke baan, en een ietwat jachtig, gestresst bestaan. Ik heb de indruk dat het boek voor hen een klein tegenwicht biedt: een moment van bezinning in de alledaagse turbulentie. En zo introduceert het boek zichzelf in het eerste hoofdstuk ook nadrukkelijk: de hoofdpersoon is iemand die in zijn werk en relaties vaak is vastgelopen, en de aansporing krijgt eens op te houden met draven en hollen. We moeten tot rust komen en het toeval en het mysterie een grotere kans in ons leven geven. Dat is een nogal universele boodschap. Je hoeft geen mystiek warhoofd te zijn om je als lezer of als hoofdpersoon daardoor aangetrokken te voelen. WETENSCHAP,

CULTUUR

e) SAMENLEVING

32

- APRIL

1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen