VU Magazine 1996 - pagina 487

amimmJk

op de krakkemikkige auto's die er rondrijden ["Jesus loves me", "God is OK" en "Rejoice in the Lord"), maar ook de vele kerken en kerkjes waar op zondag uiting wordt gegeven aan een veelal blijmoedig beleden geloof. De bevolking van St. Thomas is overwegend protestant, ondanks een groei van het katholicisme door een toename van Portoricanen, maar daarin zijn talloze schakeringen te ontdekken: men vindt hier bijvoorbeeld aanhangers van de Dutch Reformed Church maar ook hernhutters en lutheranen. De grote verspreiding van de lutherse geloofsovertuiging mag geen wonder heten: tot 1917 vormden de drie Maagdeneilanden - St. Thomas St. John en St. Croix ("Seent Kroj" zeggen de Amerikanen) - een Deense kolonie. Maar de hernhutters hebben in de geschiedenis van met name de twee eerstgenoemde eilanden desondanks een veel belangrijker aandeel gehad dan de lutheranen. Maar ook de Nederlanders, als geboren kolonisten, en hun taal speelden in dit stukje Caribische historie een nagenoeg vergeten, maar hoogst opmerkelijke rol. Het was Columbus die de eilanden in 1493 hun naam gaf, maar van 'ontdekken' kan uiteraard geen sprake zijn geweest. Archeologisch onderzoek heeft uitgewezen dat velen hem zijn

voor geweest en dat de echte ontdekkers, de Ciboneys, afkomstig van het Zuid-Amerikaanse vasteland, tussen 300 en 400 V. Chr. voet aan land zetten op de Maagdeneilanden. Zo'n vijfhonderd jaar later werden zij verdreven door de Arawaks, die rond 1350 op hun beurt plaats moesten maken voor de Cariben; een krijgshaftig indianenvolk, met wie de in het kielzog van Columbus opererende conquistadores echter korte metten maakten. Maar omdat er op de Maagdeneilanden geen kostbare delfstoffen als goud en zilver te vinden waren, hielden de Spanjaarden het er al snel voor gezien om meer zuidwaarts hun geluk te gaan beproeven. De eilanden bleven ontvolkt achter en werden al spoedig een voor de hand liggende uitvalsbasis voor piraten en andere vrijbuiters. De ligging van met name St. Thomas, was uiterst gunstig voor dat soort zeeschuimers, want de uit Zuid-Amerika afkomstige, met kostbare edelmetalen beladen Spaanse galjoenen voeren, op hun route naar Sevilla en Cadiz, pal aan hun piratennest voorbij. Maar allengs trokken de kleine Caribische eilanden ook de aandacht van de overwegend protestantse naties van Noord-Europa. Ze vormden immers een mooie basis om aanvallen in zuidelijke richting uit te voeren en zo de Spaanse hegemonie in dat deel van de wereld te doorbreken.

WCS N O V E M B E R

1996

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen