VU Magazine 1997 - pagina 92

samen en geeft de acht een nieuwe opdracht. Ze beginnen aan wat Muller aankondigt als "de climax van vandaag: de biaindump", dat wil zeggen het verzinnen van diensten die klanten bij de nieuwe b.v. zouden afnemen. Intomartmarketeer Van Eden geeft een aanvulling. Het gaat, zegt hij, om "producten die al op jullie netvlies staan en om de unique selling points," Muller komt weer naast me zitten en buigt zich over de vraag of we nu kijken naar het brainstormen, of zelfs naar het vergaderen van de toekomst. "Ja", zegt hij na enig nadenken, "vergaderingen zullen er in de nabije toekomst zo uit gaan zien. De deelnemers zullen veelal lijfelijk aanwezig zijn en zowel elektronisch als verbaal met elkaar communiceren. Ze zullen gebruik maken van moderne communicatiemiddelen wanneer ze daaraan behoefte hebben, maar ze zullen die niet te pas en te onpas inzetten." De computer biedt de brainstormers de mogelijkheid om anoniem te blijven, maar bij Intomart maken ze daar geen gebruik van. Tijdens de biaindump vermeldt het beeldscherm wie de bedenker van een idee is. Dat heeft, vertelt Muller, te maken met het feit dat iedereen hier elkaar kent. Wanneer de deelnemers minder goed weten met wie ze te maken hebben kan er, zo is uit onderzoek gebleken, wel behoefte zijn aan de anonimiteit die communiceren via de computer kan bieden. Die anonimiteit geeft minder dominante vergaderaars de kans

12

wcs

MAART/APRIL

1997

om zich op voet van gelijkheid in de discussie te mengen. Bovendien zullen de bedenkers van wilde plannen - plannen die anders zouden stuiten op het beruchte 'wat de boer niet kent, dat vreet hij niet' - eerder hun ideeën ventileren. De computer kan ook voorkomen dat iemand op de loop gaat met de slimme invallen van een ander door vast te leggen wie het eerst een originele bijdrage heeft ingetikt. Het voordeel van anonimiteit vervalt in dat geval natuurlijk, want bij elke bijdrage staat vermeld van wie deze afkomstig is. Volgens een anekdote zou een brainstormer in de vs daarom ooit eens zijn bijdragen in hoofdletters in de computer hebben gezet. Wanneer het gehamer op de toetsenborden van de laptops is verstomd, hebben de groepsleden al met al zestig ideeën ingebracht. "Zo ongeveer in een kwartier, dat is vlot", zegt Muller voor hij weer de leiding van de vergadering op zich neemt. En inderdaad, het verwerken van al die ideeën had op de ouderwetse manier veel meer tijd gekost. Ze waren dan op een blocnote geschreven en vervolgens met viltstiften op grote sheets gezet die aan de muren zouden zijn geplakt. Een omslachtige methode, die geen behoorlijk overzicht biedt van de rijkdom aan nieuw ontwikkelde ideeën. Het beeldscherm voor me biedt dat overzicht wel. Met een paar simpele handgrepen kan ik de zestig bijdragen een voor een bekijken. Alweer wisselen

losse kreten en eenvoudige steekwoorden de beter onderbouwde plannen af. De brainstormers hebben er inmiddels genoeg van en het verzoek om "broodjes en een emmertje melk" klinkt. De laptopjes worden naar achteren geschoven. Muller komt terug op mijn vraag of dit nu het vergaderen van de toekomst is. Boze tongen

"Dit hier", zegt hij, "is de nabije toekomst. Maar als we verder kijken dan zijn er meer mogelijkheden. Er is al geëxperimenteerd met vergaderen op afstand. Je krijgt dan een camera voor je en je ziet de andere vergaderaars, die zich elders bevinden, op een scherm. Verder in de toekomst krijg je het vergaderen in een virtual reality, in een door de computer geconstrueerde, denkbeeldige omgeving. De vergaderaars krijgen een helm op hun hoofd met voor beide ogen een beeldschermpje, waarop de computer het beeld van een vergadering simuleert, inclusief menselijke figuren die het gezicht van de vergaderaars krijgen. Wie dat wil kan zijn of haar beeltenis door de vergaderruimte laten lopen om bijvoorbeeld een mededeling op een bord te plakken." Muller relativeert de mogelijkheden van zulke technische hoogstandjes: "De belofte van Gss is, dat het daadwerkelijk leidt tot stijging van de productiviteit. Uit onderzoek blijkt echter, dat computers niet zonder meer productiviteitswinst opleveren. Boze tongen beweren dat dat vooral komt door het feit dat computers tot dusver vooral gericht zijn op het individu en minder op groepsprocessen. Bovendien is technologie zoals GSS slechts een deel van wat er gaande is. Andere variabelen zijn bijvoorbeeld de taak die moet worden verricht en de kenmerken van de groep. Dan heb je ook nog de context, bijvoorbeeld de culturele omstandigheden. In Frankrijk werkt GSS minder goed dan in Nederland, omdat daar de hiërarchische verhoudingen sterker zijn. Werknemers wachten daar tot de grote baas zegt wat er moet gebeuren." Bij de faculteit Bedrijfskunde in Groningen onderzoekt Muller wanneer GSS wel inzetbaar is en wanneer niet. In Hilversum kan hij vervolgens gebruik maken van de kennis die hij in zijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen