VU Magazine 1997 - pagina 302

E of oe?

Liever nog bijt ik mijn tong af, breek ik mijn pen, en gooi ik mijn tekstverwerker in de open haard, dan me te bezondigen aan gejeremieer over de laatste spellingswijziging. Van mijn taal moeten ze met hun vingers afblijven, maar spelling is net zo min taal als het papier waarop woorden worden gedrukt of de lucht waarin ze weerklinken. Alleen, dan moeten spellingshobbyisten woord en schrijfwijze wel uit elkaar blijven houden. Het Nederlands is een der weinige talen die onderscheid maken tussen 'oecologie' (spreek uit: 'eukologie') en 'ecologie' (spreek uit: 'ekologie'). Het betekenisverschil is enorm. Oecologie is een vak dat aan allerlei universiteiten en onderzoeksinstellingen wordt onderwezen en beoefend. Het bestrijkt relaties tussen organismen en hun omgeving, andere organismen daarbij inbegrepen. Het onderzoekt vragen als: 'wat gebeurt er met de brandnetels in de polder als ik in de duinen vossen loslaat?' Of: 'hoe komt het dat er in een tropisch woud zoveel meer soorten per vierkante meter leven dan in de eeuwig zingende

bossen van het Hoge Noorden?' Ecologie daarentegen is een levensovertuiging die er terecht van uitgaat dat alles met alles samenhangt en, soms, ten onrechte dat je daarmee een heel eind komt. Een oecoloog streeft naar meer kennis en inzicht, om zichzelfs wille en uit pure fascinatie voor de ons omringende natuur, of omdat je daarmee bijvoorbeeld de productiviteit van de landbouw kunt vergroten. Een ecoloog streeft naar een andere manier van leven. Dat is geen onderscheid om luchthartig overheen te stappen. Er zijn heel wat ecologische oecologen, maar er zijn er ook die al dat groene gedoe maar onzin vinden. Er zijn heel wat ecologen die de oecologie met belangstelling volgen, maar er zijn er ook die de academische neutraliteit van de oecologie als een doodzonde zien, en die niet graag in oecologisch gezelschap worden betrapt. Het rare is echter dat het woord 'oecologie' in de nieuwe woordenboeken, groene boekjes en woordenlijsten helemaal niet voorkomt. Een gangbare reactie op het schrijven van oecologie als 'oecologie', is: 'die schrijfwijze bestaat niet meer, die

is bij de spellingsherziening afgeschaft'. Dat kan, met wettelijk vastgelegde schrijfwijzen. 'Pannekoeken' bestaan ook niet meer. Maar je kunt bij wet toch niet zo maar een heel woord en de bijbehorende betekenis afschaffen? (BV)

uitgebreid aan het woord gelaten in het blad 'Traditie', een uitgave van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur. Dat waagde zich met aan enige kritische vragen over de materie. Auteur Girbe Buist vond alles best wat de wijze heer Vleer hem vertelde. Zelf schreef hij: "De energie van een leycentrum kan op verschillende manieren uitwerken. Personen met kwalen als astma, bronchitis en reuma voelen verlichting van de kwaal op een sterk positief leycentrum. Grote vermoeidheid verdwijnt soms m een half uur. Personen met hartkwalen moeten echter een langdurig bezoek aan een sterk leycentrum vermijden. Door te gaan zitten op de kern van een leycentrum krijgen veel personen dagdromen en visioenen van verschillende aard. Sommige leycentra zetten aan tot sport en spel, terwijl andere de werklust en

de dadendrang bevorderen." De consequenties van dit alles zijn duidelijk: iedereen die zich ziek, zwak of misselijk voelt dient zich terstond naar de Keinse waterput te begeven. Dat doet ons denken aan een ander bedevaartsoord: de evenementenhal in Tiel. Zou fomanda misschien...? Ja hoor, kijk maar op de derde plaats in de leycentra-top-tien: 'Tiel, Jomandahal, uitstraling van 14,5 kilometer'. Maar goed dat Jomanda in Tiel blijft praktiseren. Niet zijzelf, maar de grond onder haar voeten biedt genezing. Of zou ze met haar vestiging in Tiel haar eigen leycentrum hebben meegenomen? Kan er dus zomaar - huppekee! - ergens een leycentrum bijkomen? Heeft Jomanda de grond ingestraald? Zo niet, dan is ze hierbij ontmaskerd. Dat hadden meneer Vleer en zijn volgeling Girbe Buist vast niet bedoeld, (MT)

Hugo's Boekenkist De 'logikwiz' uit het mei/juninummer van wcs bleek uitzonderlijk pittig; nauwelijks de helft van alle 69 inzenders had de enig juiste oplossing gevonden. Deze luidt als volgt: Muildiers 'De afslag' behoorde tot de 30-delige Regenboogserie; 'De ochtenden' van Van de Bras kwam uit de 20-delige Boekweitserie; Van Beuks 'De optocht' uit de 40-delige XYZ-reeks; 'Frieslands triomf' van De Graaf verscheen in de 50-delige Hagedisserie; 'Het moederland' van Dubordes tenslotte stamde uit de lo-delige Forelreeks. Uit de goede oplossingen trokken wij die van: A. Beltz in Delft, L. Boonstra in Appelscha en G. ten Brink in Naarden. Zij krijgen een boekenbon van ƒ 25,- thuisgestuurd.

l o m a n d a ontmaskerd?

In Keinse, gemeente Schagen, staat een waterput. Wie binnen een straal van twintig kilometer van die put woont, mag zich gelukkig prijzen. De waterput is namelijk het sterkste leycenüum m ons land. Een leycentrum is een punt op aarde waar onzichtbare energielijnen elkaar kruisen. De leycentra zijn onderling verbonden door lijnen waar doorheen etherische energie stroomt: de leylijnen. Voor alle duidelijkheid: het zijn geen aardstralen. Die zijn negatief, vraag dat maar aan de mensen die menen er een slechte nachtrust van te krijgen. Leylijnen en leycentra leveren positieve energie. Wichelroedeloper Wigholt Vleei hoef je niets meer te vertellen. In 1992 schreef hij het boek 'Leylijnen en leycentra in de lage landen'. Er is een heuse studiekring die al meer dan tweeduizend van die dingen heeft opgespoord. Vleer wordt

6

wcs

SEPTEMBER/OKTOBER

1997

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen