VU Magazine 1997 - pagina 50

Er is een religieus sfeertje geschapen in het zaaltje. Als de deuren zijn gesloten klinkt het geroezemoes van de belendende bar nog wel door, maar dat is nauwelijks bezwaarlijk. De stemmen die ons op deze vanavond vanuit het dodenrijk toespreken, zijn luid en duidelijk. Door een overdaad aan kaarsen, beeldjes en andere devotionalia uit te stallen, moeten de tongen aan gene zijde loskomen. Het is gewoon een doordeweekse avond in een Amersfoorts wijkcentrum. Ajax speelt een kwalificatiewedstrijd voor de Champions League, het is guur weer buiten en toch is het zaaltje afgeladen vol. Bijna honderd mensen wachten op Do Lemette, die boodschappen van overledenen doorgeeft aan de bezoekers. Dat gaat zo: Lemette heeft thuis berichten doorgekregen en opgeschreven, heeft ruwgevormde beeldjes van kaarsvet gemaakt en heeft ook wat portretten getekend. De teksten, de beeldjes en de portretten horen bij specifieke personen in de zaal. Dat wist Do Lemette al weken geleden. Zijn inleidster zegt; "Misschien had u tot een half uur geleden helemaal niet het idee dat u hier vanavond naartoe wilde gaan.

Wartaal

van gene

zijde

Toch hebt u gevoeld dat u dit moest doen." We zitten hier vanavond dus allemaal omdat Do Lemette zich voor ons heeft ingespannen: dat voelden we, en daarom zijn we gekomen. De sessie begint met een gebed, een vrije bewerking van het Onze Vader. Op de achtergrond klinkt een CD met softe gitaarmuziek, gespeeld door Rob en Manan die niet meer in de aardse wereld verkeren, maar vanuit gene zijde tot ons komen. Maar ho eens even, horen we wel het goede lied? Nee, Do Lemette had eigenlijk een ander in petto. Maar dat maakt niet uit: dat de CD-speler dit stuk heeft uitgekozen zal ook wel een betekenis hebben. Dan spreken de doden. Do Lemettes ogen schieten door de zaal en hij zegt: "Daar, die mevrouw met bril, zwarte trui, blond haar. Ik heb een boodschap voor u." Die boodschap wordt voorgelezen vanaf papier: Do Lemette heeft zijn huiswerk immers gedaan. Het blijkt dat de doden in raadsels spreken. Kalenderwijsheden als "zorg dat u zich niet laat verstrikken door onzekerheden omtrent uw eigen kunnen" en "zorg dat uw kritische blik niet omslaat in sarcasme" passeren de revue. Lemette vraagt steeds: "Begrijpt u het? Herkent u dit?", waarop de aangesprokene bevestigend antwoordt, waarop Lemette een nieuwe open deur intrapt. Open deuren waarvoor we overigens vooraf waren gewaarschuwd: we moeten uit de boodschappen maar oppikken wat we denken te kunnen gebruiken, de boodschappen voor anderen kunnen ook op ons slaan en andersom. Bovendien zijn ze afkomstig van overledenen die Lemette slechts weet te omschrijven als "een tengere vrouw" of "een echtpaar waarvan hij ouder is dan zij". Weten we niet meteen wie wordt bedoeld, dan geeft dat niets: thuis zal het ons zeker te binnen schieten.

50

wcs

JANUARI/FEBRUARI

1997

Wat opvalt is dat de doden niet aardig zijn voor ons. Ze zeggen voortdurend dat we voor van alles en nog wat moeten oppassen, dat we zaken in ons leven moeten veranderen, dat we ons leven naar bepaalde wijsheden moeten inrichten. De doden zeggen niet: we hebben het goed, hierboven, maak je geen zorgen om ons. Of: we volgen je verrichtingen op aarde en we zijn tevreden. Of: we houden van je. Uit de mond van Do Lemette spreken de doden echter niet

in dergelijke eenvoudige, maar o zo betekenisvolle bewoordingen; ze uiten louter belerende wartaal, zó algemeen dat we het of niet begrijpen, of op elk willekeurig mens kunnen toepassen. In het publiek zitten ook kinderen. Moeten zij dit horen? In het publiek zitten ongetwijfeld mensen die Do Lemette écht als laatste strohalm voor hun geestelijke problemen zien. Kunnen zij niet juist een opbeurende boodschap gebruiken? De mensen die een bericht van gene zijde ontvingen mogen hun hompje kaarsvet mee naar huis nemen, als souvenier van een avond die toch al niks was: Ajax verloor met 2-1.

(MT)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen