Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 118

WAT OORZAAK DE DEFORMATIE MOET VERKLAARD.

UIT

92

aan de majesteit van den Raad des Heeren hulde doen, zooöat hij te achten zij, dit woeden des Satans over en in de kerke Christi niet slechts geduld, maar ook gewild te hebben, toch ontneemt dit in niets aan Gods kinderen hun diepe, ergerlijke en onverantwoordelijke schuld-

we toch reeds van harte;, dat Gods ondoorgrondelijk bestel, de historie van ons geslacht door zonde en genade te laten gaan, in niets de verdoemelijke schuld van Adam opheft, hoeveel te minder kan er in dien Raad Gods dan een ontkomen gezocht aan schuld Belijden

om

voor Gods wedergeborene kinderen, die gesmaakt hebben de krachten der toekomende eeuw, die de liefde Christi hebben bekend, en het

konden opheffen, en die toch de vurige pijlen van gebluscht, maar ze met onheiligen wellust hebben opgevangen in hun eigen borst. En daarom mogen we nooit bij de verste oorzaak dezer deformatie blijven staan, maar dienen ook tot de nadere oorzaken af te dalen, die liggen in de zonde der e nkelen en in de zonde der gemeenschap. Eerst noemen we de zonden der enkelen, omdat dit het scherpst de conscientie raakt. Die zonden der enkelen begonnen al terwijl Jezus nog op aarde was, in dat vragen: ,,Heere, wie zal de meeste zijn ? Heere, wanneer zult gij aan Israël het koninkrijk weder oprichschild des geloofs

Satan

niet hebben

ten?"

in

dat

zeggen:

„Heere,

dit zal

u geenszins geschieden!" in

dat op de vlucht slaan, toen ze Jezus vingen; in dat loochenen van

Jezus als

verhoord wordt; in dat zeggen: „Indien ik niet zie, ik gelooven ;" in dat veinzen van Petrus te Antiochië, en al meer. En dat waren nog wel de heilige apostelen, die met

hij

zal geenszins in

wat

niet

Jezus zitten zullen op twaalf tronen, oordeelende de twaalf geslachten Israëls, Wat moest dan der gemeente niet overkomen ? Ja, wat is haar niet reeds overkomen, toen ze pas ontlook en nog blonk in al de frischheid van haar eerste levenskracht. Is een Ananias en Saffira

niet

schandelijk? Is voor wat Corinthe aan gruwel beleefde „schan-

nog een

verschoonend woord ? En wat zullen we zeggruwel, in de gemeente opgekomen, toen Judas zijn eenigen en Petrus zijn tweeden zendbrief moest schrijven, en de Heere zelf op Pathmos zijn kerk dreigen kwam. En is het sinds niet voortgegaan, onder allerlei vorm, allerlei zonde, zelfs de ontzettendste, en die men niet noemen zal, telkens en telkens weer in de kerke Gods, onder Gods eigen volk insluipende, en Hém verwekkende tot toorn, delijk" niet

gen

van

te

den

die daarom toch immers ze geroepen en gerechtvaardigd had, opdat ze zouden verkondigen de deugden Desgencn, die ze geroepen had tot zijn wonderbaar licht. Tegen de wereld zou men staan, en zie men droeg haar in de kerke in Niet Mammon, maar God zou men die!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen