Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 101

,

§ 25.

DE HOUDING DER GESCHORSTEN.

99

tegen 4 Jaiiiiai-i, des avonds te zes ure, aan de Nieuwe kerk had uitgeschreven, om, eer men naar de Kerkeraadsvergadering ging noo- een en ander fé regelen; dat liij die Kerkeraadsleden, die dusver tegen de afgifte van de attesten gekant waren geweest, verzocht Ijiad, aldaar bij de ('ommissie te verschijnen, teneinde nog een en ander van hen te vernemen en dat hij, in verband hiermee op 4 Januari te zes ure verschenen was, om den broederen mede te deelen, dat deze samenkomst tengevolo-e der schorsing alsnu doelloos was geworden. In geheel dit samenkomen, zoo Ie zes als te. zeven ure lag derhalve niets berispelijks, tenzij men van de ondenkbare onderstelling uitga, dat schorsing ook verbod insluit, om den drempel van de kosterij te overschrijden iets wat er in het Reglement dan wel bij mocht gezegd. 2". Wordt aan de geschorste Predikanten (en twee der Ouderlingen?) verweten, dat zij gedurende de uren van de openbare godsdienstoefeningen Bijbellezingen en Bidstonden hieldeti in andere lokalen. Dit toch noemt de Classicale Memorie „een wel in schijn zich onderwerpen, maar in het wezen der zaak niet" (blz. 25). Hiertegenover nu zij opgemerkt: vooreerst, dat ook gedurende de dagen der week vele malen hier ter stede Bijbellezingen en Bidstonden gedurende de uren van de weekgodsdienstoefcniugeu gehouden zijn, zonder dat zulk een handeling ooit is geïncrimincerd; ten tweede, dat in tal van steden en dorpen zoo van Orthodoxe als van Moderne zijde geregeld godsdienstige samenkomsten op Zondagmorgen en des Zcmdagsavonds zijn georganiseerd, zonder dat er ooit aan gedacht is, hierin de vrijheid der Dienaren of Opzieners of leden te binden ; ten derde, dat schorsing wel ambtelijke bediening stuit, maar in niets de vrijheid beperkt, om met anderen op \Tij terrein saam te komen en te bidden ten vierde, dat men niet verwacht zou hebben dat in een Gereformeerde Kerk het lezen van den Bijbel met en voor anderen als misdrijf zou verweten zijn en ten vijfde, dat deze maatregel geen blaam, maar lof verdient, zoo men in het oog houdt, dat alleen zoo verstoring van orde en rust in de kerkgebouwen kon worden ,

;

,

;

;

;

voorkomen. 3. wordt hun ten laste gelegd, dat niets van het in deze Bijbellezingen en Bidstonden gecollecteerde dusver aan de Diaconie is ter 'hand gesteld; waartegenover de eenvoudige mededeeling sta, dat er niets voor de Diaconie gecollecteerd is, en dus ook niets aan de Diaconie viel te verantwoorden of over te dragen. Er is gecollecteerd voor de armen, niet op kerkelijk, maar op privaat terrein, en zij aan wie deze gelden zijn toevertrouwd, zijn de eenigen, die de vraag te beantwoorden hebben, op welke wijze deze gelden, en voor welke armen, zij zullen worden besteed. Dusver liggen deze gelden onaangeroerd, juist om ze, liep de zaak nog goed, ó(5k aan de Diaconie te kunnen schenken. 40. Wordt l)eweerd, dat de heer S. J. Seefat „niettegenstaande den vriendelijksten aandrang zou geweigerd hebben een sleutel voor een oogenhlik ter ontsluiting van de kas af te geven'\ Het tegendeel kan blijken uit dit navolgend schrijven, door den heer S. J. Seefat, onder dagteokening van 29 Januari aan het College van Diakenen gezonden ,

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen