Laatste woord tot de conscientie van de leden der synode door de vervolgde leden van den kerkeraad van Amsterdam. - pagina 24

20 het smartelijk toonbeeld bieden van een twistend

eindelooze twistinge

in

En zoo

het

zal

werden en hen die

Of

de

blijft

boezem

zedelijke levenskracht opteert.

zijn

blijven,

maar onder hen

kiem van

vruchtbre

hen die afgescheurd

niet enkel tusschen

zijn,

mengelmoes dat

die bij

U blijven

om

waar Ge nogmaals de proef gaat wagen

leven,

eveneens.

uw

verdeeldheid niet in

eigen

de twee

elkander uitsluitende beginselen, nu* dan in hun Moderne en Irenische

vormen,

handgemeen de

zijn,

saam

hebben uitgeworpen, straks weer met elkander

te

om

Irenischen

om

op

zinnende

wie

de Modernen

dan

de

sluwste

zal

uit het zadel te lichten,

de Irenischen dood

te

drukken

of

den kerke-

in

hoek?

lijken

Bedenkt toch hoe diep deze scheure, vonnis eenmaal

roekeloos

in,

kan

uiteengaan

dan

het uitblijven

denzelfden schoot moeten, na

in

worden, er

Modernen

Kan

één zelfde gareel?

in

tweelingkinderen

een derde groep

de

loopen

laten

te

of deze

Kerken

worden uitgegoten,

ééne huisgezin den

Ge

zijn,

maar

een saam

Bij

En

hebt

Ge

over onze

zoo bittere scheuring

als

man van de vrouw

een

zulk

bij

onheiligheden

uw

door

er die

worden gespaard.

som van

wat droeve

staat te

snijdt

doortrekken.

zal

bedachtzaamheid

er

uitéénscheuren zal niets

overrekend,

in het

en hoeverre die

zelfs

verdeelen zal en de

ouders scheiden van hun kroost? Ja, wanneer tot in het binnenste

ingewand van onze samenleving

dit

booze gif van den kerkelijken

hartstocht zal doordringen en de beste bloesems van ons burgerleven

doen verdorren?

zal

hiermede, dat, naar den gang dien het nu neemt,

Rekent ook al

het goed

dig juist

in

onzer Kerken door zoo roekelooze scheuring eenzij-

handen van die klasse der maatschappij zou komen,

mildst

die

het

het

overgroote

luyden"

der

aardsche

van

deel

hen

schatten die

van

Prins

om hun

Willem,

dagelijksch

in

zijn

acht

Gij

dan

Verreweg

bedeeld. niet

nog

af

te

mogen

altoos de „kleyne

het zweet huns aanschijns zwoe-

brood.

En

Kerken aan hén ontnomen en aan

wezen,

is

oordeelen

van de belijdenis der vaderen

wijken

gende

met

als

dan nu

die anderen

al

het goed

wordt toege-

waarlijk dat er geen voedsel zal

toekomen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen