Uit de diepte - pagina 736

730 stof, gij zondt het niet bemerken ea veel minder nog betreuren, indien niet reeds des Heeren hand uw oog ontsloten, en tusschen uwe ziele en het stof een vroeger ongekende klove had gegraven. Niemand heeft minder reden tot wanhoop, dan die de hoop op zichzelven verliest, en waarlijk leert zoeken bij God, wat hij diep gevoelt, dat hij allerminst zichzelven kan geven. Zalig daarom hij, die door genade heeft leeren bidden, ootmoedig, heilbegeerig, volhardend mij

aan het

:

»Maak

levend naar uw Woord! Zalig zulk een bidder! Of is het niet zalig te weten, waar vervulling zyner vurigste wenschen en zijner hoogste behoeften kan verkrijgen ? Is het niet zalig, reeds het begin

men

van wat men uit genade vervuld wenscht te zien, om niet en zonder vragen ontvangen te hebben ? Is het gebed zelf niet de verhooring van het gebed? Of wat is bidden anders dan gemeenschap oefenen met God? Wat is het anders dan dat de ziel op dien oogenblik is ontworsteld aan het stof, en toeft boven lucht en wolken ? Maar wie zoo bidt tot God, om levend gemaakt te worden naar z ij n Woord, hij zie niet voorbij, dat de Heere dat doet door zijn Woord. Put dan, o, zuchtende en biddende ziel! put rusteloos uit die eeuwig vloeiende bron. En zie toe, dat gij den Heere den weg en de middelen niet voorschrift, om u levend te maken en bg het leven te behouden. Laat het onvoorwaardelijk over aan Hem op welke wijze Hij uw gebed wil verhooren, al moest het ook zijn door diepe, donkere wegen. Het zij u genoeg te weten, dat Hij aanvankelijk reeds heeft gegeven, vóór gij geleerd hadt te bidden, en dat Hij uw zielsverlangen boven bidden en denken zal bevredigen; want de Heere laat niet varen het werk zijner handen. Och, of nu maar een ieder onzer zijne gebondenheid aan het stof, en het treurige en ellendige daarvan mocht zien, nu er zulk eene bron van vertroosting, nu er een weg ten leven is Niets bereidt ons meer teleurstelling niets veroorzaakt ons grooter smart, dan het stof met al zijne wisselingen. Wat baat het ook een mensch, al gewint hij de geheele wereld en hij lijdt schade aan zijne ziel? Zoolang onze ziel zoo kleeft aan het stof, is het ons onmogelijk gemeenschap te oefenen en te onderhouden met den Heere onzen God en zonder die gemeenschap kan de ziel niet leven, ook al is zij aanvankelijk levend gemaakt door den Heiligen Geest. Och of wij dan maar mochten leeren wat zeg ik door GodJelijke almacht gedwongen warden, om oprecht te zijn voor onszelven en voor God Zien wij toe, dat wij het Goddelgk genadelicht, in zijn Woord en Geest ons ontstoken, niet ont,

!

,

;

,

,

!

,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen