Locus de Consummatione Saeculi - pagina 218

216 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). doet; noch ook als eene negatlo pura d. i.: slechts eene orbatio, een tijdeliik gemis, daar dit leidt tot het Darwinistisch proces, volgens hetwelk de mensch oorspronkelijk boos, verkeerd was in den zin van „nog niet heilig" en langzamerhand meer van de zonde afraakt en zich van het kwade tot het goede

—

waarop de geheele Moderne theorie van opvoeding, onderwijs en ontwikkeling is gebouwd. Neen, maar de zonde is eene aduosUeit van het in „minus" omgezette „plus"; dat met dezelfde macht als de reeks in „plus" naar boven gaat, ook in „vniniis" naar beneden gaat; niet eene negatio dus, maar eene omzetting van de ingeschapen krachten in haar tegendeel. Zoo is

ontwikkelt

niet, „nog niet geloof', maar „ongeloof" d. i. het oorspronkelijk inge schapen geloofsvorm ogen omgezet in zijn tegendeel. Satan is, zooals hij door God geschapen werd, een uitnemende, eminente persoon met groote kracht en machtig talent in de reeks „plus'' maar door den principieelen omkeer van zijn wezen werken nu die krachten en talenten in omgekeerden zin naar de „minus". Leugen is het omgekeerde van de ivaarheid. Daarom doen Satan en zijne trawanten nooit iets anders dan God in het omge-

aniazCa

;

keerde nabootsen. „Satan

is

In dien zin nu heeft de

de aap van Christus" zei Luther. dvofiia,

de zonde een

doel.

Geen contingent

doel,

een bepaald doel. En wel dit, om in de schaduw de trekken van het beeld der waarheid te doen uitkomen en door die trekken in Gods hand dienst te doen om de waarheid te nopen tot eigen ontwikkeling. Dit grijpt in in de kwestie der wedergeboorte : wordt door de wedergeboorte

maar

de

de

ipsvóog

heeft

TtaXaiog uv&qwtvos

om

av&Qconog Tiaivóg

ZÓÓ omgezet, dat

dienst

te

hij

geheel verdwijnt; of

doen tot medewerking

bij

blijft die TTKAaió?

de heiligmaking van den

av&Qconog?

laatste is waar. De oude mensch wordt eerst in den dood vernietigd. Die oude mensch dwingt den mensch zich te overtuigen van zijne zonde en zijne ellende en is alzoo een piikkel, een middel om uit te drijven naar God,

Het

naar de genade in de zoenverdiensten van Christus. En zoo nu ook is het in de kerk als de naLvog av&gwnog tegenover de wereld als den naXaiog civQ'Qconog. En eerst uit de worsteling van die beide wordt de kracht geboren om de volheid van het Evangelie bij de menschelijke natuur aan het licht te brengen. Zoo is dus de Satan niet eene

overtollige verschijning,

maar

als

een her-

dershond bij den herder om de schapen te bijten en zoo doende terecht te brengen of zooals bij Job door God opgeroepen om in zijn dienst Job aan te vallen en tot groote, schitterende geloofswerking te brengen. Zoo zien we in de kerkhistorie, dat het feitelijk aldus toegaat, dat de christenen ertoe neigen om het leven der rust goed te vinden, niet te strijden. ;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen