De verflauwing der grenzen - pagina 42

40 de anarchie u tegen. Zoo vraagt

hoek gluren, en

grijnst anderzijds

men nu reeds

of het constitutioneele Staatsrecht zijn

tijd niet

gehad en of het parlementaire stelsel zich zelf niet overom straks op de puinhoopen van onze burgervrijheid de heerschappij van Schleiermachers Virtuosen te vestigen, d.w. z. van wie geleerd is of geniaal 159). Een dacapo van onze aloude Regenten-miserie, nu in het wetenschappelijk gewaad.

heeft

leefde,

Maar

De grenzen

natuurlijk daar kant het volk zich tegen aan.

immers vernietigd; waarom dan nog wat /i(?ö^ is geëerd en wat laag staat onmondig gehouden? Is niet rijk en arm een tegenstelling, die, waar alle grenzen vallen, op stuitende Avijze uw onvolprezen harmonie verstoort? Waarom zal ik nog langer gehoorzamen, als het gezag geen steunpunt meer in de conscientie, het recht geen grondslag meer in eeuwige beginselen vindt ? Uit den Staat komt immers de macht op, welnu wij zijn het volk wij, de millioenen, maken den Staat uit aan ons

zijn

;

;

dan de macht, de macht ook om het recht te herscheppen, en dat recht zullen we u in zulk een vorm decreteeren, dat aan alle lust onzer zinnen worde voldaan. En wat nu zult ge, o, machtigen der aarde, wat, o, lofzingers op de Staatsapotheose tegen dezen rauwen kreet van het Nihilisme overstellen

?

De

Maar gij hebt ze ontwricht. De zedelijke begripMaar ge hebt ze vlottend gemaakt. Den schrik van het oordeel ? Maar ge lacht er zelven om. De majesteit der wet? Maar ge hebt ze ontheiligd. Den invloed der Kerk ? Maar ge

conscientie?

pen

?

hebt dien vernietigd. Neen, niets, niets

uw

Op

macht.

actueele, feitelijke

blijft

u ten

slotte over,

dan

uw gebouw

macht staat heel

En nu, met uw macht kunt ge nog lang tegenwant uw legers zijn thans sterker dan ooit, en schriklijk is de vernieling die ze kunnen aanrichten. Maar wee u, als ten slotte in die legers zelf het gif binnensluipt, de kanker doorvreet. Dan is het uit. Dan werpt het door uzelf gewapende volk, eer de zon over dien dag der wrake is ondergegaan, met één slag heel uw betooverende macht ter neder, en hoonend zal het u, na u verpletterd te hebben, nog Het is al toeroepen Er zijn immers geen grenzen meer Evolutie geworden. Wat anders was het wat wij ook tot stand opgetrokken.

worstelen,

:

!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen