De verflauwing der grenzen - pagina 27

25

onze verdorring voor het nieuwe lenteblad plaats

in

i^rlla

gisch,

TIC

;ici>

maar

van Homerus, nu

raniio^ luauSi- yin csscnfiecl

grenzen aan de beurt.

opgevat

Ook

Toen kwamen de

97).

„Jeder

nur was er sein kann"

ist

onderscheidene openbaringen

De oude

geestelijke

„Heldenmuth

Maar ook Goed en Kwaad, Zonde

Wat

moesten hun veete beslechten.

Heiligheid

het

De waarheid werd aan de

Stirner dorst zelfs van den

der Lüge" te spreken 98).

en

;

niet chronolo-

tusschen ons physisch en ons psychisch

leven moest alle grens wegvallen.

dwaling uitgehuwd.

maken

te

Nero en Jezus

99).

goed

is

?

zijn slechts

van een zelfde goddelijke

drijf-

waren nog zoo dom niet, toen ze, naast Ormuzd, ook aan Ahriman met zijn Dews goddelijke eere boden, want ja het is zoo, wat gij Satan noemt is slechts een andere naam voor den Heilige Israëls 100). En als gij in uw menschelijke maatschappij veel edels omhoog, maar ook omlaag veel weerzinwekkends vindt, dan doet het oude beeld van Böhme dienst, om u te zeggen, dat zoo ook in uw eigen organisme veel edels in uw schedel^ maar ook veel weerzinwekkends in uw ingewand huist, en dat toch zonder dat ingewand de hersenen er niet zijn zouden loi). En op die wijs gaat de verflauwing der grenzen dan rusteloos door, niet alleen in de identificeering van Kracht en Stof, maar ook practisch door Macht en Recht te vereenzelvigen toerekenbaarheid in deerniswekkend atavisme op te lossen 102); eigendom en diefstal te verwarren de tegenstelling tusschen Overheid en kracht.

Parsen

;

;

Onderdaan

verzwakken, beiden opgaande

te

het ééne Staats-

in

begrip 103). In dien alvoorzienden Staat moet dan, gelijk

Rothe wil, mag geen

men kent

ook

zijn

Kerk

de

tusschen

verschil

gemeenten.

De

van

zelfs

Er wat voor het vaderland moet

Christus

stad en dorp liefde

verdwijnen.

meer

zijn

;

al

door kosmospolitischen zin verbleeken laten. De grens van het huwelijk zag men liefst in het stelsel van vrije liefde verflauwen. Er mag geen verschil van standen, geen verschil

zich

in

levensvorm,

Eenvormigheid lens

eerst

en

geen verschil blijft

de

vloek,

wetens indrinkt

Beethoven

deze

104).

in

nationale

dien

Op

pantheïstische

kleedij

meer

zijn.

ons moderne leven wilmuzikaal

terrein

heeft

stemming onzer eeuw

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen