E voto Dordraceno - pagina 263

ZONDAG En wat nu het

eindelijk

God berouwde

HOOFDSTUK

X.

251

VI.

aangaat, dat er toch van gesproken wordt, dat den mensch gemaakt had, en dat de Heere

dat Hij

Ninevé spaarde toen het zich bekeerde, en dat Hiskia nog vijftien jaren levens kreeg, zoo houde men wel in het oog, dat dit alles gesproken is naar onze voorstelling. Daartoe staat er te stellig in 1 Sam. XV 29: „Ook liegt Hij die de overwinning van Israël is niet, en het berouwt :

Hem

niet;

want Hij

is

geen

Maar overmits God de Heere

dat Hem iets berouwen zou. met ons handelen kan, dan naar den

mensch, niet

aard van ons menschelijk wezen, gelijk Hij ons

dit zelf inschiep; en ons aan den gcopenbaarden wil Gods, die altoos voorwaarden stelt, zoo volgt hieruit dat de Heere altoos met vermaan en waarschuwing, naar menschelijke wijze tot ons komt, en zich menschelijk tegen ons overstelt." Men moet dus niet zeggen, dat een uitdrukking als dat het den Heere

menschelijk wezen gebonden

berouwde een zich schikken Het

is

dat niet. Het

is

is

is

naar onze zwakheid.

strikt

en stipt een handelen en

den mensch naar de eischen van het Werkverbond.

omgaan met

i)

^) In hoofdstuk IV, pag. 233 schreven we dat een steen niet valt in het luchtledig. Hiermee is natuurlijk bedoeld, dat een steen niet vallen zou in het volstrekt ledige waarin geen lucht, noch iets was om den steen neer te trekken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen