E voto Dordraceno : toelichting op den Heidelbergschen Catechismus - pagina 465

XXXIVa. HOOFDSTUK

ZOND.

trekken

en zoo was het volkomen natuurlijk, dat

en

de

ook

in het gestoorde zedelyk leven

menschelijke

;

van den mensch de hem ingeschapen

zedewet nog telkens voor zooverre uitkv^am,

van

nog

zijn zedelijk leven

467

II.

iets

als de ruïne of de

van de oorspronkelijke

puinhoop

lijnen en trekken

verried.

Hiermee ging echter gepaard een gestadige achteruitgang. Een gebouw, dat eenmaal ruïne werd, verliest telkens meer van

Van daar

volkomenheid.

van de

zijn oorspronkelijke

dat er nu twee lijnen gingen loopen

de ééne

;

den mensch aanzeggende, welke zedelijke eischen terstond

traditie,

na den val nog gevoeld werden, en dus nog waarneembaar waren en de ;

andere die der werkelijkheid, aantoonende hoe de mensch

telkens meer aan die oorspronkelijke overblijfselen der wet ont-

bestaan

kwam

Zoo

zonk.

in zijn feitelijk

staan, evenals het

dus de wet als een uitwendige wet tegenover bij

een doctor

is,

die

aan asthma

lydt,

hem

en die nu wel,

in zijn boeken kan nalezen, hoe de geregelde ademhaling zijn moet, die in

en

zijn

om

streeft,

door allerlei kunstmiddel zijn ei^tn gebrek-

ademhaling weer aan de wet der ademhaling

Op

zedelijk

gebied

doen beantwoorden.

te

ontbrak echter aan die kennis van de zedewet

baar, in wiens zedelyk gestel

men na kon

van het niemand

moest. Allen waren ze afgeweken

leven

zedelijk die

goed deed

Wat men

voelde, <en

ging

al

;

zijn

zien,

hoe de normale werking

in zich zelf

onduidelijker ;

nog van de wet spreken, wijl

zijns

door

;

was

men

zedelijk zoo bitter ziek

en die uitwendige zedewet die door wetge-

was wel

luidde de ééne maal heel anders dan de andere

alle vastigheid

er

zedelyken levens ge-

ver en zedemeester aan den kranke werd voorgehouden,

maar

;

ook niet één. Zoo moest er dus verwarring ont-

abnormaal was geworden

ker,

alle

Er was niet één enkel normaal zedelijk mensch meer beschik-

vastheid...

staan.

maar

ademhaling deze normale wet niet meer terug vindt,

eigen

nu naar

die er

kige

te

iets duidelij-

maal verloor daar;

en ondermijnde elk vertrouwen. Vandaar dat beide

waar was, zoowel wat de apostel bende, zichzelven een wet waren,

zegt, dat de

als

Heidenen, geen wet heb-

hetgeen dezelfde apostel getuigt, dat

de Heidenen vreemdelingen waren, verstoken van de woorden Gods.

Gebeurt het nu echter, dat God de Heere, die ons als zedelijke wezens, •en

daarmee

deze

in

zedewet,

ons

de

zedewet

rechtstreeks aan

tegelijk schiep, iets,

wien

hetzij,

(wat dan ook) uit

openbaart, dan spreekt het

vanzelf, dat dit uit de zedewet geopenbaarde niet alleen dien éénen mensch,

of dat ééne volk, maar

al

wat mensch

is,

geldt. Niet

omdat

HiJ er dit

bij

zegt, noch ook omdat de vorm der openbaring dit aanwijst, maar eenvoudig, omdat het iets is uit de wet van ieders zedelijk bestaan. Toen dus God de Heere op den Sinaï rechtstreeks aan Israël een vaste bepa-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen