E voto Dordraceno - pagina 343

ZONDAG

HOOFDSTUK

XII.

331

IX.

448 millioen Christenen leven, worden alle deze onverholen vijanden en verachters van den Nazarener nog altoos onder de Christenen meegeteld.

Dit gemeene gebruik nu maakt, dat de teedere van ziel zeer weinig meer aan dezen naam hecht, en dat er de beteekenis nauwelijks meer van gevoeld wordt. Een „fijne", een „duisterling", een „dweper" genaamd te worden, geeft thans veel meer karakter, dan zoo de menschen u een Christen noemen. Een Christen, nu ja, dat spreekt vanzelf, op de enkele Joden na zijn alle Nederlanders Christenen. Maar een Christen die nog bovendien in den Christus gelooft, zie, dat is heel iets anders. „Kind van God", „opgeschrevene te Sion", gerekend met het „volk des Heeren" te heeft daarom voor den echten belijder des Heeren thans al de zijn, volheid en

al

den rijkdom

van „Christen"

in

die de ontzielde en uitgeholde

zich,

„Christen" wil

verloor.

Mahomedaan. Vandaar, dat

heiden, geen Jood, en ook geen

naam

zeggen: niet een publiek

thans

zendingswereld deze naam weer hooger klank kreeg, en „Christen" te zijn het bijbegrip heeft van gerechtigd

in

te

alleen in de

onze koloniën

zijn

tot

zekere

burgerlijke privileges.

Aan dezen stand van zaken

voorshands weinig

is

te

veranderen.

De

afstand tusschen den cirkel der kerk, gelijk ze zich zichtbaar vertoont en

onzichtbaar aan Jezus kleeft,

is

daartoe

strekt de kerk zóóver als de heilige

Doop

te

groot geworden.

strekt,

Zichtbaar

maar wie noch op

ficties

noch van spelen met woorden houdt, kan zich kwalijk verhelen, hoe betrekkelijk klein in verhouding tot de nominaal gedoopten het getal dergenen is, die in hun Heere ontslapen zijn of ontslapen zullen. Dit euvel teert,

sproot voort uit de eenigszins werktuigelijke wijze, waarop de

Roomsche

kerk de volkeren van Europa tot het Christendom bekeerd heeft. Dit ging

zoo

bijster

oppervlakkig, zoo weinig degelijk, zoo uitwendig toe.

En

heele volkeren tegelijk.

wijze van doen iets te zeggen veel

ruws en gemeens

Soms

hoeveel er destijds ook voor zulk een massale

niet,

viel,

die we,

en

al

ontkent

men de

sluiting

van

ook zoo, aan deze geheel uitwendige

toebrenging dezer volken, niet tot den Christus, maar tot „het Christen-

dom" danken,

toch

mag

De kerk nam

te veel in zich op.

vermogen was daartoe

nog altoos de naweeën waaronder de kerk thans

niet voorbijgezien, dat het

van deze massale dusgenaamde bekeeringen nog gebogen gaat.

zijn,

Ze kon het

niet aan.

Haar

assimilatie-

zwak. En wel verre dat zij er in geslaagd in massa voor haar Heiland te winnen, is de invloed van die heidensche volkeren op de kerk te machtig gebleken en is door hen de kerk innerlijk verwereldlijkt. zou

zijn,

om

te

deze volkeren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen