In de schaduwe des doods - pagina 151

143 Zij is den mensch onwaardig. benauwdheid of lijden van krankheid ons overkomt, moet de inensch in den mensch uitkomen; mag hij zichzelf niet wegwerpen; en is die mensch een kind van God, dan moet hij, ook al slaat Satan hem met vuisten, alle ding vermogen door Christus

zeerigheid

En

zoo

die

hem

is

zonde, en moet bestreden.

dikwijls

kracht

pijn

of

jreeft.

Zoo wreekt zich nog op het sterfbed elke fout in uw opvoeding. Immers aan de ontwikkeling van moed bij het lijden, hangt de eere

uw

van

geloof.

Maar ook op

het

voorbeeld

van

de omgeving werkt er zoo machtig

in.

Juist

woont,

doordien gaat

elk

men begrip

zoo weinig patriarchale sterfbedden meer bijteloor van de roeping, die ons nog in ons

sterven wacht.

Ge ziet de lieden om u heen zoo altoos bezig met den dienst van het lichaam, om het te voeden, om het te kleeden, om het te sieren, om het op te tuigen als het averij beliep en van de zorge voor de voeding, kleeding en versiering van den geest, van de ziel in u merkt ;

ge zoo weinig. Dit nu verzwakt. Het bluscht de fierheid des geloofs, het dempt het geloof in de kracht des geloofs. En zoo wordt de indruk van het stoffelijke zoo reusachtig groot, en de indruk van het geestelijke zoo dwergachtig klein. Dan durft men het met zijn geloof tegen die reusachtige macht niet

meer opnemen.

En

zoo bezwijken er dan al meerderen, tot het enkele helden ook in het sterven te verwekken. En waar dezen voorgingen, volgen anderen. En zoo komt het Christelijk sterfbed weer terug.

God

belieft

weer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen