Uit het Woord - pagina 11

verstand van Jezus' aangrijpenden ernst, tot veler schade, beneveld. Als van zelf kwam men er toe, om eenerzijds dat woord in zijn ongebroken hardheid te hard te keuren en feitelijk op nonaetiviteit te en anderzijds aan verkeerd begrip van deze uitspraak een stellen, vrijbrief te ontleenen voor eigen gemis aan deernis en ontferming. De poging dient daarom gewaagd, ook dit woord weer in het licht van zijn samenhang te plaatsen, en den zin dezer uitspraak op te sporen uit wat bij .Jezus zelf haar voorafging en volgde. De Bergrede des Heeren is de Grondwet zijns Koninkrijks, wier peillooze diepte en persende volheid alleen in de gemeenschap des Heiligen Geestes en met het hart dicht bij den Heere gekend wordt. Die Grondwet des Koninkrijks is niet in nieuwen vorm gekleed, maar schier geheel aan Wet en Psalmen en Profeten, deels ook aan den niet Schriftuurlijken spreukenschat van Israël ontleend. Wars van afgetrokken begrippen, teekent de Heere daarom de lijnen van zijn Koninkrijk door bi] wijs van tegenstelling de trekken te nemen, die Hij in Israëls godsdienstig leven werkelijk voor oogen zag. Hij was geen nieuwe godsdienststichter in volstrekten zin. Eén is de Kerk aller eeuwen, in haar diepst beginsel reeds bi] den eersten mensch gesticht. Die den Heere bij zijn wederkomst in de wolken tegemoet zullen gaan, zullen leven en sterven door geen ander geloof, dan patriarch en profeet gedragen heeft. Niet stichter van een nieuwen godsdienst, maar stichter van het geprofeteerde leven Gods in het hart der menschheid, is Christus, onze Heere Hij bouwde niet nieuw, maar voltooide het Godsgebouw op de aloude fondamenten. De jammerlijke ontaarding van Israëls geloof in den versteenden vorinendienst der Parizeen, moest den Heere dus ten teeken en profetie zijn van de geestelijke krankheden, waardoor ook de Gemeente des Nieuwen Testaments zou worden bedreigd. Met de Gemeente des Ouden Yerbonds op één zelfden wortel bloeiend, bezield met kracht uit dezelfde bron geweld, met haar .

!

om

van eenzelfde Godswoord te zijn, moest haar wereld eenzelfde openbaring der zonde na zich sleepen, als in het Parizeïsme den Heere voor oogen stond. Yandaar dat Jezus aan het beeld van den Parizeer de grepen uit het leven ontleent, die Hij, eer de storm nog losbrak, als bakens op de kust, ter waarschuwing zijner Kerk, neerzet. Het is als sprak Hij „Aan Israël is het heiligste, aan Israël ziin de vertot de schare: bonden, aan Israël de woorden Gods toebetrouwd, en nu, zie aan den Parizeer, waartoe de verbastering van het beste geleid heeft! Zie dan gij, aan wie nog rijker schat wordt toebetrouwd, toe, o, mijn Gemeente dat het u niet verga, gelijk het Israël verging! Zie, zie altijd op den !" Parizeer, u ter waarschuwing, dat ge niet wordt als hij De teekening van den Parizeer gaat daarom in Jezus' woorden steeds aan zijn vermaan vooraf. geroepen aanraking

draagster

met de

onge\\ijde

!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen