Om de oude wereldzee - pagina 21

HET RAADSEL

V^AN

DEN

ISLAM.

erkenuing van Allah geen ingang vond, stond hoon, voor terging van den Almachtige.

voor

heilige oorlog tegen de ongeloovigen,

bijkomstige

last,

maar een

daarom

voor opstand,

De Dschijad d, i. de in den Khoran geen

die rechtstreeks uit het beginsel zelf

last,

van het absolute monotheïsme,

is

men

in zijn nomistischen

vorm, voortvloeit.

Hard en onverbiddelijk staat het aldus ongeveer in de negende Soerah „De heiligen moeten steeds ten oorlog gereed zijn. Sla dan VS. 5, 6 dood een ieder, die afgoden naast Allah er op na houdt, waar ge hem ook vindt. Grijp hem, beleger hem, en leg hem lagen, op alle manier. :

En

alleen zoo

hij

zich bekeert, de gebeden doet, en de verplichte aal-

moezen geeft, laat hem dan zijns weegs gaan, want Allah is barmhartig en ontfermende." Dat dit straffe gebod later is ingeperkt, en vooral in de school der wetsuitleggers een zachtere duiding heeft ontvangen,

Hebben de Hanifieten het later voor genoegzaam verklaard, zoo er maar ergens, aan wat uithoek ook, heilige krijg werd gevoerd, en dat alsdan de overige verandert in beginsel aan de zaak niets.

geloovigen

van de Dschijad ontslagen waren, het beginsel

nooit

gegeven, en kon niet verzaakt worden.

prijs

staan of in te gaan

en

al

wie

voor

de grootste,

is

Allah

roept,

is

heeft

breken, en die stuitende misdaad te

Uit dit straffe het democratisch

in

zelf is

Tegen Allah

te

den grond de eenige misdaad,

den plicht dien weerstand

te

straffen.

nomistische Monotheïsme vloeit tevens voort, dat is

en in vrijheid

bloeit.

Een

priesterorde zou een

macht tusschen de geloovigen en Allah zijn geworden, alzoo een macht over den mensch naast Allah, en dit kon niét geduld. Al is er dan ook feitelijk in den Khalif, in den Scheick oei Islam en in de Oelama's een macht opgekomen, die wel ter dege intermediair werkt, als beginsel wordt de stelregel gehandhaafd, dat ,,alle menschen zijn, gelijk de tanden van een kam," zooals Mohammed het uitdrukte. Een dwingende band, die het Mohammedaansche leven saarasnoert is er niet.

dat

De hem

Islam rust in de belijdenis der geloovigen, er staande houdt.

in den Islam bestaat,

op

Christelijk terrein,

en hoe

zijn

Vandaar

is

niets anders

die grenzelooze versplintering, die

met scheuring in secten, schier nog erger dan maar die vrijheid is aan den Islam inklevend,

volgelingen

ook verschillen en uiteengaan, ten

slotte

voelen toch allen die voor Allah en zijn Profeet roepen, zich als één lichaam, in

wat werelddeel

ze

ook verspreid

zijn.

Een ongemeene

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen