Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 41

§ van de min

begrijpen

tegenwoordig

We

bestaan.

kunnen ons

hand schreven,

met een andere

jaar

identiekheid in de hand gebleven

andere zou

zijn.

assimileert

en

Dat komt,

Immers

enz.

we

zoodat

is,

identiteit

loften

wordt dan

alles

;

die

dat

dan

heel

kan

ik

als losse zandkorrels.

Beloof

na dat jaar zeggen

het

ook

en

beloofde

Zoo gaat

dan

is

personen gedaan

verdwijnt het

plichtsbesef

en

Aldus lijke

Zie

het

kwaad,

v/at

er

of

geloof,

tusschen

nu een

hetgeen de stof

echter die voorstelling

ons geestelijk leven.

is

geen recht, trouw,

er

is

wilskracht

wat men

te

maken,

:

ik

weg.

beloofde,

immers, dat werd door

;

mee

niets

te

maken.

Evenzeer

heb met een kind, dat

bij

de

een opeenvolging van andere

er is

der personen, alle ernst van het zede-

de leering der Pantheïsten

maar

bij

vroeger deed en

het

er

:

gevolg van vroeger gebrek

is

pu

ttx-jtx

is

er

geen samenhang

Zoo

tegenwoordigen toestand.

zijn

geen

is

goed, want kan niet anders

is

is,

dat ik zoo slap ben ;

over

iets

opeenvolging van andere „ikken".

maar aan

enz.

wien

weg

ik

:

toch iemand

ik

een heel andere persoon,

is

aan

er

op het oogenblik

Wij kunnen zeggen

zijn.

heb

ik

identiteit

alle

leven weg.

goed aan

mij een

bij

derhalve

gaat

man,

de

de opvoeding

bij

geboorte mijn kind heette, niets kinderen gekomen,

:

bedreven kwaad

het gevoel voor alle

andere

voor zeven

verantwoordelijkheid meer, evenmin besef van plichten en be-

en

jaar,

van onze persoon weg, dan

ma.a.T

is

ons

in

het begrip, dat de

blijft

de stof de hand

wijl niet

even-

is

hier,

niet gelooven, dat het

Wat voor ons menschen

beheerscht.

zedelijkheid

een

Deze

we

niet voorstellen, dat

van de altijd-doorgaande schepping onmogelijk maakt,

Geven we de

is.

de gedurige stofwisseling van ons lichaam

als

41

intercedit.

de identiekheid van het Hchaam zoo onbegrijpelijk

stof

te

cum Creatione

Relatio quae Providentia

2.

zijn

Nero en Jezus, volkomen verschillende personen, op hun oogenblik goed. Ethisch valt alle critiek weg. Hieruit blijkt, dat de gansche bestaande wereld-

we

orde hiervan afhangt, of reeks scheppingsdaden. atio

de

Providentia

aliquid existat

dus hebben

in

is

te

begrip.

De

Providentia

nemen

:

niet

oplossen

dat de Creatio causat ut

stellen,

de Providentia causat ne aliquid pereat.

mag

niets

de sustentatio

te

Metterdaad

doen met twee pr/Vz-

nuanceering van één zelfde

in

nieuws doen ontstaan. Niet dus maar, dat

mag

niets

is,

blijft

staan (üip), neen het

te

maken,

Providentia echter zijn

objecties

te

dat is,

te

maken

de

dingen

er

komen,

de

maken, dat het bestaande ;

is

con-

toevoegen aan het bestaande,

met geen nieuwe scheppingsdaad komen. De Creatio naar haar aard sluitend

een

in

onderscheiding van de Cre-

de Schepping en de Voorzienigheid

de Prov. moet zorgen, dat wat geschapen te

dan

al

in

onderscheiden werkingen, die niet bestaan

cipiëel

trair

we

het, dat

hebben vast

aldus

echter

;

we

de Sustentatio rerum

Daarom

men zou kunnen zeggen

nota

necessaria

niet teloor gaat. :

indien het zoo

mag

heeft uit-

van

de

Hiertegen is,

dat er

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen