Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 21

§

om

te

dat, terwijl er in dit leven strijd

maar beteekent,

verveling,

21

Introductio.

1.

en worsteling

is

der tot het punt, waar dat rustige proces van de ontwikkeling

komen

potenzen begint,

proces dan pas ons deel zal

dit rustige

zijn.

Dat tweede werk

maar een actie om het geschapene door Gods, dat niet een Sabbath genoemd. Hoe kan dat wordt voeren, een proces ten einde te goed)? Wijl God na geschapen te gaat (rusten als tegenstelling met scheppen meer de schepping

hebben nu

Zijn

is

toekeert, ziet dat die

oog naar de schepping

goed

is

en er zoo Leert een

Van dat welgevallen gaat kracht uit. heeft. in kijkt die moeder dat kind met een tevreden lach en breien kind haar moeder ziet de meerdere met welen 't breien gaat goed aan aan, dan moedigt dat welgevallen

een

;

Dit nu gaat uit. gevallig oog op ons werk, dan gaat daarvan kracht tot ons op Zijn welgevallen in scheppen algemeen door, waar God na het in

het

dat

en

schepping neerziet

toezien,

spectatoriaal

een

niet

is

maar

er gaat

op grond van de Schrift zegen noemen. evenals de energie, die wij op onze Dit is aan te zien. Een diepe gedachte, welgevallig hen minderen overbrengen door elementen aanziet! Dat in enkele de dat God alles tot in de kleinste details, kracht

van

uit,

een

die wij

kracht,

begrip,

een volkomen mystiek

welgevallen rusten

Providentia in het

Gods

in Zijn voltooid werk,

Dat God

uitvloeit.

komen moet,

bijzonder meer

Dit

nu dus rustig kan aanvangen.

Wat

zevenden dag".

den

niet

een geestel. worsteling)?

is

dat

meer schept,

is

is

nu de

kracht, waaruit de

een declaratie, dat er niets

dat alle potenzen er zijn en dat het proces is

wat we lezen Ge/7. 2 ;5 „God heiligde is immers nog geen sprake van alles, wat Hij voor Zich in gebruik neemt

het,

dat heiligen (er

God

heiligt

zoo ook den zevenden dag, als Evenzeer wordt het heele die wordt afgescheiden van de zes burgerlijke dagen. gedachte universum geheiligd, als God het voor zich in gebruik neemt. Dit is de opifex, hij is eerst maakt: zelf zich voor horloge van een horlogemaker, die een

(daarom waren

offer,

priester enz. heilig) en

het werkmeester tegenover zijn werk; is het echter voltooid, dan gaat hij zijn met is horloge dragen, denkt niet meer aan de raderen enz., maar het

eigen

leven, zijn dagverdeeling in rapport getreden.

Zoo nu ook schept God

horloge geheiligd. is:

hoe komen de

instrument die

kijkt

vormt. of

zijn

raderen,

Daarom werk

in

enz.

veeren, lezen

orde

we is)

eerst

zóó

Persoonlijk heeft

hij

het

de wereld, waarbij de vraag één groot

te zitten, dat alles

telkens „en het

was goed"

maar dan neemt God

die dus

(de opifex,

geschapen

barmhartigheid, Zijn heerlijkheid te

om Zijn almacht en van het universum, het heiligen van de wereld in-dienst-stelling Die openbaren. God haar gaan geschiedt dan, waar God rust; nu de wereld is afgeleverd, kan heerlijkheid Gods wereld de dat eind, gebruiken en dan blijkt het in het

wereld

in

openbaart.

gebruik

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen