Antirevolutionaire Staatkunde - pagina 156

HET VOLK.

148

schap

Nationaal,

uitdrukt.

sterker

spreekt

nog steeds duidelijker dan volk de bloedgemeenal is het een niet Germaansch woord,

natie

dat

scheid,

dan populair

Opmerkelijk

toe.

is

het hierbij, dat het Latijnsche gentes, dat evenzoo

op de geboorte terugwijst, gebezigd

werd en

of vo//:sgemeenschap het innerlijk besef

voorkeur voor de buitenlandsche volken

bij

het eigen land meer op de geslachten dan op

in

Maar welke slingeringen zich hierbij etymologisch ook voordeden, volk en natie beiden wezen toch steeds op een talrijke en onderling verwante menschengroep, die als samenhangende eenheid optrad, zonder dat hierbij op zich zelf nog aan eenig staatsgeheele volk sloeg.

het

verband gedacht werd.

§

Joden, Arabieren, Kurden, Zigeuners.

3.

Ten

deele

Joodsche

en

aarde

heele

meer sprake

is.

maar slaagde over

bestaat

er

Niemand

nog zoo.

is dit

aarzelt

om

te

weet men, dat de Joden verstrooid

volk, al

spreken van het zijn

over de ge-

er nauwlijks van eenig algemeen verband onder hen

Het Zionisme zoekt zulk een verband

nog

de

te

doen herleven,

slechts voor een zeer gering gedeelte

eenheid

van

de Joden als volk

bij

in,

en toch

niemand

twijfel.

Dit nu spreekt te sterker, omdat ook hun synagogaal verband elke al-

gemeene organisatie mist, en er van een Hooge sprake meer is. Ook de taaleenheid ging

geen

Het Hebreeuwsch

den regel

wordt

in

kleinen

omzwerft, en synagogaal

kwam is.

geringe

door

want het land

kring nog bijgehouden, maar in

spreekt de Jood de taal van het land, waarin

van

Joden

Priester onder Israël bijna geheel te loor.

beduidenis geestelijke

ongeloof,

heele

groepen,

hij

woont

of

een eigen taalvorm op, die linguïstisch

Ook kan men

niet

meer zeggen, dat de

en religieuze eenheid worden saamgehouden,

en zelfs het materialisme, deed in meer dan één vooral

van

rijke

Joden, van der vaderen religie

Van een eenigzins eigen kleeding is in Polen en andere Oostersche landen nog sprake, maar in het Westen ganschelijk niet meer. En toch neemt dit het feit niet weg, dat de Joodsche familiën nog steeds bijna uitsluitend onder elkander huwen, het steeds voor afgaan.

elkaar

derden opnemen en voortleven in een sterk gevoel van Voor de Russische en Rumeensche Joden, zoo dikwijls hun

tegen

eenheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen