Dr. A. Kuyper in Jezus ontslapen - pagina 51

47 het venster, den blik naar buiten gericht en zoo in gedachten verloren, dat hij het binnentreden van den bezoeker niet bemerkte. Dan stond ik wel eens heel stil en liet mijn blik op hem rusten, in mijzelven vragend, waarmee die groote geest zich bij

wel bezig hield, In het laatste jaar vond ik hem dikwijls, liggend op den divan. Zoo eens op een Maandagmiddag in dit jaar, toen hij Zondags gevallen was en een bloedende hoofdwonde gekregen had. Ik vond hem met het hoofd in een verband; ,,de gewonde generaal", merkte een zijner dochters op; maar de 82-jarige was toch ter-

stond bereid allerlei dingen te bespreken. Hij stelde dan ook in alles het levendigste belang en beklaagde er zich wel eens over, dat het werken voor De Standaard hem onmogelijk was geworden. ,,0", zei hij eens tot me, ,,het valt me zoo moeilijk, niet meer te kunnen wat ik zou willen''; en ik kon dat zoo best begrijpen. En toen dan ook in 't voorjaar zijn krachten schenen terug te keeren, zei hij eens tot mij: ,,Ik denk toch, dat ik De Standaard weer in handen nemen zal". Het was een troost voor hem, dat hij De Heraut nog had; en hoe heeft hij daar nog voor gewerkt! Een paar weken vóór de zomervacantie bezocht ik hem eens, en toen had hij niet minder dan tien voorstukken voor De Heraut gereed; wel geteld 90 pagina's van zijn ineengedrongen, regelmatig schrift. Welk een arbeid op dien leeftijd en met een krank lichaam! Met de zomervacantie ging hij naar Velp, Hij verheugde zich er op; was van plan veel boeken mee te nemen en daar flink te werken. Lichamelijk was hij weer heel wat beter geworden en zag er gezond uit. In Velp heb ik hem, op zijn verzoek, eenmaal opgezocht en toen ik hem daar, na een afwezigheid van een week of zes, terugzag, was hij zichtbaar achteruit gegaan. Hij klaagde mij over dien achteruitgang en toen ik een woord van bemoediging sprak, antwoordde hij met groote beslistheid: ,,Neen, hiervan kom ik niet weer op; dat komt niet meer terecht." Bij dat bezoek bleek me duidelijk, dat zijn geest omfloerst was; maar toch weer niet van dien aard, of hij kon enkele dingen heel grondig bespreken. Het denkbeeld van heengaan uit al 't aardsche is hem geheel dit jaar niet vreemd geweest. Dikwijls sprak hij er over; en zelfs jaren geleden liet hij er zich meermalen over uit. In 't voorjaar A'an dit jaar zei hij eens tot me: ,,'t Kan zijn dat de Heere mij dit jaar uit dit leven wegneemt; mocht dat zoo zijn, geloof dan maar dat alles goed is.'' Hoe liefderijk de verpleging in Velp ook was; met hoe trouwe zorgen Mevrouw Van Deth hem omringde in 't begin van September bleek het, dat hij naar huis moest, en hij ging naar Den Haag terug, nog niet dadelijk bereid om als een zieke hef bed te houden.

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen