Ad Valvas 2006-2007 - pagina 214

AP VALVAS 14 DECEMBER 2006

E N S E IM

PAGINA 4

>Dick

Tip Top Bus De schutting om de afwaskeuken van het VU-restaurant doet een stevige verbouwing vermoeden. Prima, het kan altijd beter. Wel jammer dat voor die schutting het affichebord van de Griffioen van de muur was gehaald en treurig tegen een pilaar stond. Om dat bord hebben wij jaren geleden heel lang bij de gebouwendienst moeten zeuren. Daar ben ik aan gehecht, dat laat ik mij niet zomaar afpakken. De portier wist te melden dat ik mi) tot de facilitaire helpdesk diende te richten. Bij de naam facilitaire helpdesk voorzag ik veel kastjes en muren. De baliemedewerker pleegde een paar telefoontjes en verzekerde dat het in orde zou komen. Nauwelijks gerustgesteld fietste ik terug naar Uilenstede. Daar had ik nog niet mijn jas uit of er werd gebeld door meneer X, die zei dat ons bord in de planning was opgenomen. Toen ik mijn jas net ophing, belde mevrouw Y met dezelfde boodschap. Dat noem ik geen dienstverlening, dat is een warm bad. Een paar dagen later hing het bord aan de schutting. Ik wacht nu alleen nog op het evaluatieformulier. Niets dan lof dus, over die verbouwing. Alleen dat wegwerpmateriaal. Wie in het restaurant wil eten, moet eerst een poosje papier peuteren en plastic plukken. Anders zit je met dubbele borden en een onnozele hoeveelheid messen, vorken en lepels aan tafel. Handige oplossingen voor dit weliswaar tijdelijke probleem graag in de Tip Top Bus. Tip Top Bus? Jawel, bij de uitgang van het restaurant hangt een kastje met die naam. Wie de enigszins klemmende deksel opendoet, kan net door de gleuf kijken. Dat heb ik de afgelopen tijd regelmatig gedaan. Luister en huiver: in het kastje liggen al maanden een ansichtkaart (waarschijnlijk uit het gratis rek even verderop) en twee handgeschreven velletjes papier. Ik denk niet dat hierop de oplossing van alle wereldproblemen te vinden is, maar je kunt nooit weten. Misschien kan na de verbouwing ook die bus eens geleegd worden. Of eerder, want ideeën verouderen snel.

JORDI HUISMAN

'Het is moeilijk om je te concentreren met ai die prii<l<:els'

Dick Roodenburg is publiciteitsmedewerker bij het Cultuurcentrum VU, Grijfioen.

>Ondertussen in het IVIediapark ... ... bij de excursie van studievereniging Kitsch deelt gids Daan in het splinternieuwe Instituut voor Beeld en Geluid een spannende gadget uit aan zijn publiek. De studenten kunstgeschiedenis en algemene cultuurwetenschappen (acw) die hij gaat rondleiden, krijgen een grote plastic ring uitgereikt waarin een computerchip verborgen zit. "Dit is eigenlijk je toegangskaartje. Het is de bedoeling dat je deze ring gedurende het hele bezoek aan je vinger draagt. Hiermee maak je de tentoonstelling tot jouw persoonlijke media experience." Het multifunctionele gebouw met zijn kleurrijke glazen gevel is nog geen week open, of Anne Beth Peerdeman, vice-voorzitter Kitsch en bachelor acw, heeft al een lezing en rondleiding door het pand geregeld. Kitsch-voorzitter en bachelor kunstgeschiedenis Martijn van Beek: "Ja, goed hè, het is ook echt iets voor onze vereniging. Deze collectie, het grootste audiovisuele archief van Nederland, is voor ons zeker interessant." Van Beek prijst ook het gebouw, dat inderdaad spec-ta-cu-lair is. De weidse ruimte vult zich met dansende kleuren door de steeds wisselende lichtinval. En de grote hal klinkt niet hol door het slimme gebruik van panelen die door veren met elkaar verbonden zijn. Gids Daan, net als zijn collega's gehuld in sneeuwwit driedelig pak inclusief slipjas, vertelt

de groep over de opzet van de tentoonstelling. "Het woord museum gebruik ik niet, dat geeft mij het idee dat je overal langs moet lopen en

7/c heb net mijn eigen nieuwsuitzending gemaakV niets mag aanraken; wij gebruiken hier hever het woord experience." Achter zijn rug moet een student een beetje gniffelen om die opmerking. Docent filmstudies Ivo Blom: "Vreselijk. Waarom verzinnen ze geen Nederlandse naam?" De bezoekers ondergaan deze experience enigszins gelaten. Nadat er ingelogd is met de ring, moet het mogelijk zijn televisiebeelden uit je eigen jeugd op te vragen. Irmgard van- Koningsbruggen, docent architectuurgeschiede-

nis, tovert met haar ring de kinderprogramma's Okki Trooi en QQ op het scherm. "Ja, dit is natuurlijk leuk. Maar ik mis essentiële informatie, ik wil meer weten over de context van zo'n filmpje. Dat is de historicus in mij, denk ik." Oud-student kunstgeschiedenis Marisca Sikkens is erg enthousiast: "Heerlijk dat je overal aan mag zitten en alles zelf mag doen. Ik heb net naar Bert en Emie gekeken, dat keek ik vroeger altijd met mijn kinderen. Leuk, die herirmeringen ophalen." Wat verderop bij de oude radio's en tv's loopt Leslie Goedhart, premaster acw. Hij vindt het allemaal erg overweldigend. "Het is moeilijk om je te concentreren met al die prikkels. Ik heb net mijn eigen nieuwsuitzending gemaakt, maar ik had niet eens het geduld om hem terug te kijken toen hij afwas." Ook Niels Bakker, master architectuur, mist de diepte. "De fragmenten die je op kunt vragen, zijn al voor je geselecteerd. Bij de kinderprogramma's zou ik bijvoorbeeld Rembo Rembo willen opvragen, maar die stonden er niet bij." Toch ziet hij zichzelf nog wel eens terugkeren. "Ik zag net beelden van de Amsterdamse krakersrellen. Daar zou ik wel wat mee kunnen. Maar dan wil ik wel de hele film kunnen zien en niet alleen wat fragmenten." MARIEKE WrTHAGEN

>Volgspot Ad Valvas volgt vier totaal verschillende studenten op de voet. Elke week peilen we de stemming van twee van hen. Wat houdt ze bezig? TEKST: WELMOED VISSER FOTO'S AVC/RICHELLE VAN DER VALK

"We weten nog niet wie er bij ons thuis gaat koken met de kerst", vertelt Noortje van Deursen (20, derdejaars Duitse taal en cultuur). "Mijn vader doet het anders altijd, maar hij is net aan zijn knie geopereerd. Hij houdt echt van koken en kan het ook het best van iedereen. Dit jaar zullen we dus wel wat minder goed eten dan anders. Mijn vriend komt niet over uit Duitsland. Hij zit op dit moment in Bangladesh, waar hij stage loopt. Ik ga hem ook niet opzoeken, het is te duur en ik houd niet van vliegen omdat ik er erg duizelig van word."

"Ik moet nog even heel hard studeren", vertelt KeUy Nugter (22, eerstejaars rechtsgeleerdheid). "Vandaag had ik een tentamen privaatrecht. Ik had het goed geleerd, maar het viel me een beetje tegen. Het was heel veel schrijfwerk. Ik durfde geen korte antwoorden te geven omdat de docent vooraf zei dat ze geen telegramstijl wilde. De komende week heb ik nog twee tentamens. Die wil ik ook goed voorbereiden. Daarin ben ik best perfectionistisch. Maar daarna heb ik lekker vakantie. Ik wil naar de film en vrienden opzoeken die ik al een poosje niet meer heb gezien."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen