Ingezonden Stukken.

Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie.

Mijnheer de Redacteur!

De berichten uit Baarn, voorkomende in de Heraut van 29 Mei, hebben mij bijzonder getroffen, ook doordien aldaar zoowel familie als vrienden van mij woonachtig zijn; en het is daarom dat ik U beleefd voor het volgende een plaatsje in Uw blad verzoek.

Toen ik het schrijven van den Kerkeraad d, d. 30 April j.l, aan elk der onderteekenaars van het verzoek tot reformatie las, — welk schrijven waardig en juist door die onderteekenaars is beantwoord, merkte ik daarin weder de dezelfde leer op, die ik reeds meermalen van andere zijden gehoord en gelezen had — een leer die den toets der Christelijke godsdienst en van het gezond menschenverstand niet kan doorstaan.

In dat schrijven van den kerkeraad van 30 April 31. lezen wij toch dat die kerkeraad met de reformatie niet kan medegaan, en zelfs van het streven naar die reformatie een tuchtzaak zal maken tegen elk dier onderteekenaren, o. a. omdat (zooals hij schrijft) die reformatie is:

»In strijd met de door U afgelegde bestofte als lid der gemeente”..

Laten wij nu de leer van het steeds houden onzer beloften eens op het practische leven overbrengen, om het onhoudbare daarvan duidelijk in het oog te doen springen.

Wij slaan daartoe op Lucas 22 : 6.

»En hij (Judas) beloofde het, en zocht > gelegenheid omjhem (Jezus) hun (den over-»priesters en hoefmannen) over te leveren, zonder oproer”.

Volgen wij nu Judas op zijn weg naar Gethsemané.

Met een vasten tred begint hij zijn verraderstocht, maar zie, wat merken wij op ? Zijn tred wordt minder vast. Soms is het of hij stil wil staan; al meer en meer begint hij te wankelen; eindelijk, daar blijft hij staan; heft zijne handen op; valt op de knieën, en bidt God om vergeving voor het ontzettend groote kwaad dat hij heeft willen verrichten.

Zou een lid van den Kerkeraad te Baarn op dit oogenblik den moed hebben om tot Judas te zeggen, dat hij in strijd handelt met zijne belofte, of, om de woorden uit eene zekere brochure van een Synodalen predikant over te nemen, dat het aan Judas zedelijk ongeoorloofd zou zijn, zijne beloften (en dat nog wel aan zgn geestelijke overheid gedaan) niet na te komen ?

Is het niet een buitengewoon Godtergende leer, dat wanneer men eene belofte, hetzij, bewust of onbewust, met of zonder voorbedachten rade heeft gedaan, en men komt tot de erkentenis met de nakoming dier belofte eene groote zonde te doen, men dan toch eerst opzettelijk die zonde tegen God moet bedrijven, en daarna eerst berouw mag hebben en om vergeving mag bidden ?

Ook Herodes, die zijne belofte en eeden (Matt. 14:7) zoo getrouw nakwam en Johannes den Dooper liet onthoofden, mag ongetwijfeld op de goedkeuringvan denBaarnschenKerkeraad rekenen.

In het vertrouwen op plaatsing betuig ik reeds bij deze hiervoor mijn oprechten dank.

Amsterdam, 3I Mei I887. .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen