De minder onvriendelijke toon, die in

De minder onvriendelijke toon, dia in de laatste weken, ia enkele Synodale bladen met betrekking tot de Doleerendea wordt aangeslagen, is ons niet onwelkom.

Wel waant men dit.

Er zijn er toch die achten dat wij er be-iang-isij-hebbr' J^m de vijandschap tegen de Synodalen zoo fel mogelijk te laten branden, om als het vuur terdege knettert te beter onz; n sjag te slaan. Maar wie zoo spreken, verstaan onze bedoeling niet.

Plicht en onafwijsbare roeping blijft het o. ï. om onverbloemd en onverdroten telkens weer voor on'^e broederen onder de Synodale organisatie duidelijk te maken, dat ze een onhoudbaar standpunt innemen, en slechts door drogredenen kunnen berusten in het feit van dé Synodale organisatie en pogen deze organisatie met hun belijdenis van den Christus Gods in overeenstemming te brengen.

Wat men ons wel eens voorsloeg: „Handel dan desnoods zelf, gelijk ge meent te moeten doen, maar laat ons met rust, en zwijg voortaan over de Synodalen", is volstrekt onaannemelijk.

Dat ware de Kaïns-tactiek: Ben ik mijns broeders hoe der "^

Juist omdat we op deze broederen betrekking gevoelen, als mét ons belijders van eenzeifden Heere en Heiland, mógen we niet aflaten van wat de broederlijke liefde ons oplegt.

Als er vijf broeders in een gezin zijn, waarin het slecht en roekeloos toegaat, en na veel klagen is één van de vijf eindelijk er toe gekomen, om te breken met de slechte usantiën van dat gezin, dan mag hij niet zeggen: „Ik ga vrij uit, ziet gij andere vier voor u zelven toe"; maar dan eischt zijn plicht dat hij ook die andere vier gedurig tot betoon van meer veerkracht, en tot een andere inrichting van hun leven prikkele.

Dit is eenvoudig.^.et uitvloeisel van den algemeenen regel der liefde. Wie anders handelt, schiet te kort in plichtsbetrachting. En op elk ander terrein geeft een ieder dit dan ook voetstoots toe.

Een overtuigd Synodaal, die metterdaad acht, dat wij met In doleantie te gaan, te kort hebben gedaan aan de eenheid der kerk, is evenzoo verplicht ons dit punt gedurig voor de conscieatie te leggen, op-iat wij dit vraagstuk steeds helderder zouden indenken, en ons rekenschap geven van de toestanden waarin breken met de organisatie plicht, en die andere waarin breken ongeoorloofd is.

Maar wat niet hoeft en niet mag is, dat men dit doe op een toon en op een wijze, die bitterheid en vijandschap in plaats van liefde verraadt.

Zekerlijk-moeten we ook tegenover nietbelijders, die niet onze broederen «ijnvoor de eere van onzen Heiland opkomen; maar als we ons tot hen richten die onder de Synodale organisatie verbleven, maar toch met ons een zelfde hope der zaligheid koesteren, moet niet de toorn, maar de drang der liefde ons woord bezielen.

Dat zijn we' aan onzen Heere, aan den Christennaam en aan elkander verschuldigd, vooral opdat de tegenstanders de eere der Christelijke religie niet lasteren om onzentwil. En daarom nu deed het ons zoo hartelijk genoegen, dat met name de Wag, zoo onverholen uitsprak, dat ze ten deze terug wilde keeren tot betere paden.

Christennaam en aan elkander verschuldigd, vooral opdat de tegenstanders de eere der Christelijke religie niet lasteren om onzentwil.

wilde keeren tot betere paden. Want al was het niet wel te voorkomen, dat in de eerste hitte van den strijd, vaak harde woorden vielen, !^, toch moet dit kwaad uitgebannen, zoodra het opgewaaide stof weer gezonken is,

1886 ligt nu bijna vijf jaren achter ons. De ure der verbittering is lang genoeg geweest.

Laat er thans dan een zachter stemming, een edeler gevoelen bovenkomen; zij dit zoo aan onzen kant en bij onze andersdenkende broederen.

In het minst niet om laflfelijk de geschillen toe te dekken, of de waarheid te bemantelen, of ook maar te zwijgen over wat ons verdeelt.

Laat van beide zijden, degelijker zelfs dan dusver, het standpunt waarop men zich plaatst uiteengezet en bestreden of verdedigd worden; mits onder de autoriteit van Gods Woord.

En geschiede dit dan in dien nobelen toon, op die zoekende en winnende wijze, waarbij men over en weer gevoelt, dat niet de lust om zeer te doen, maar om te overtuigen en de waarheid te doen zegevieren tot spreken dringt en aandrijft.

Humor behoeft daarom niet altoos te zijn buitengesloten.

Al te prikkelbaar en te fijngevoelig moet men ook niet wezen.

Alleen maar laat deze strijd, hoe diep tot op de beginselen ook doorgaande, een strijd in den naam van Christus wezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen