Geen duimbreed?! - pagina 132

H E T R E C T O R A A T V A N N A U T A ! DE L O Y A L I T E I T S V E R K L A R I N G

volgende dag de colleges te staken en de kerstvakantie te laten ingaan zodat razzia's onder de studenten onmogelijk werden. Als dekmantel werd het vermeende kolentekort gebruikt, dat door de pedel werd gemeld, zoals wij reeds eerder zagen. Nog dezelfde avond besloot het corpsbestuur op aanraden van Nauta de studentensociëteit te sluiten. Waterink sprak naast Oranje als erelid de studenten op de sluitingsavond toe. Op deze avond die de laatste zou zijn in meer dan twee jaar, werd juist het gemeenschappelijk sinterklaasfeest gevierd. Het was een rede, die zo'n diepe indruk op de aanwezigen heeft gemaakt, dat deze niet alleen in zijn geheel na de oorlog is uitgegeven, maar ook in verschillende gedenkboeken en andere studies is aangehaald. 'Dat is de tragiek van deze avond', zo begon Waterink: 'wij hebben feestgevierd en wij weten het allen: dit feest is voorlopig het slot. Maatregelen der bezetters maken het gewenscht, maken het noodzakelijk, dat wij hen vóór zijn. Dat is geen lafheid, dat is geen zwakte, dat is bewustzijn van blijvend verzet.' Waterink sprak schande van het optreden van de 'zogenaamde Nederlander Van Dam', maar hij sprak ook schande van het feit, dat er rectores waren die toch nog met het departement wilden onderhandelen. 'Het is onze trots, dat in ieder geval onze universiteit haar plicht heeft gedaan.' 'Hier zijn wij opgeroepen tot den strijd voor de beginselen en tot den strijd tegen den gehaten bezetter. Wij kunnen den vijand geen ogenblik vertrouwen. Wij moeten op het allerergste zijn voorbereid. God alleen weet, wie van jullie weggevoerd zal worden naar het land van de vijand. Maar één ding weten wij wel: God blijft getrouw en wij zullen nooit verloochenen Zijn naam. Wij blijven trouw aan het vaderland, trouw aan onze Koningin. De beginselen onzer universiteit zullen wij nooit verloochenen ... Eén ding mannen: geef nooit ook maar één vinger breed toe aan den vijand. Wat ook de vijand vraagt, hoe hij vleit, wij kennen maar één antwoord en dat antwoord is: nooit!' Graag hadden de studenten bij het sobere afscheidsfeest nog een passend strijdlied gezongen, maar vanwege de veiligheid ging men zwijgend uiteen. De faculteitsverenigingen staakten ook hun werkzaamheden, zogenaamd, zoals het heette in de berichtgevingen die de besturen heel keurig aan de rector Nauta toezonden, vanwege het 'sterk verminderende aantal leden' of 'het bedanken van leden en bestuursleden'. Het idee van het vu-bestuur de kerstvakantie eerder 2

3

4

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen