Geen duimbreed?! - pagina 21

D E O P R I C H T I N G V A N DE V U

den voor deze functie, konden de aftredende curatoren na hun aftreden direct weer worden herkozen. Veel curatoren dienden de vu dan ook lange jaren, zoals bijvoorbeeld mr. dr. S. de Vries, die niet minder dan vijfendertig jaar als curator optrad. Volgens aloude universitaire traditie werden de hoogleraren vertegenwoordigd in een soort van parlement, de senaat genaamd, waarin alle belangrijke zaken met betrekking tot het universitaire leven werden besproken. De rector van de universiteit trad op als voorzitter van de senaat. Daarnaast stonden de verschillende faculteiten ook nog onder eigen faculteitsbesturen. Het aantal leden van de Vereniging was in de eerste decennia nog niet erg omvangrijk en dat ledental steeg vervolgens maar zeer geleidelijk. Halverwege de dertiger jaren bedroeg het aantal leden ruim dertienhonderd en dat was niet veel meer dan bij het begin van de jaren twintig. 5 Maar tegen het eind van de jaren dertig zette de stijging in. Bij de Duitse inval telde de Vereniging bijna negentienhonderd leden. Er waren echter veel meer zogenaamde begunstigers bij de Vereniging aangesloten. Deze laatsten leverden een financiële bijdrage van minder dan 25 gulden per jaar, terwijl de minimumcontributie voor leden op 25 gulden was gesteld. In 1925 telde de Vereniging al bijna dertigduizend begunstigers. Tien jaar later was dat aantal gestegen tot meer dan veertigduizend en in 1940 bedroeg het aantal begunstigers ruim vijfenveertigduizend. Leden en begunstigers vormden een echte achterban voor de Vrije Universiteit. Uit deze kring kwamen in de eerste plaats de studenten voort, maar ver buiten de kleine wereld van de kleine universiteit werd door die achterban van harte meegeleefd met het wel en wee van de eigen universiteit, waarop men buitengewoon trots was. Jaarlijks werden voor de leden en begunstigers de zogenaamde vu-dagen georganiseerd, waarop lezingen van vu-hoogleraren en bekende gereformeerde intellectuelen werden gehouden ter versterking van de contacten met de achterban. De provinciale en plaatselijke afdelingen van de Vereniging organiseerden in het hele land eveneens lezingenavonden, waarop docenten van de vu spraken. De beleving van de band met de achterban werd nog versterkt doordat in 1932 door de echtgenote van één van de curatoren, S. Verdam-Okma, een landelijke inzamelingsactie werd gestart ten behoeve van de vu onder 'onze Christenvrouwen'. De vrouwen die hieraan mee wilden doen, kregen

21

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen