Worsteling naar waarheid - pagina 114

EEN S C H U C H T E R

B E G I N V A N W I S K U N D E A A N DE VU

element in hun overtuiging was immers de 'voorzienigheid': de idee dat God de hele kosmos regeert en dat de gelovigen niets overkomt zonder dat Hij het goedvindt. 109 In de belijdenis wordt expliciet vermeld dat de geschapen wereld niet aan 'het geval of de fortuin' 1 1 0 is overgeleverd. De conclusie is dus dat toeval niet bestaat, wat een gereformeerde kansrekenaar zeker voor problemen moet stellen. In behoudende kringen wordt aan de leer van de voorzienigheid nog 116

een andere consequentie verbonden, namelijk dat als God alles wat ons overkomt, toestaat, wij ons daar ook niet tegen mogen indekken. Verzekering tegen brand, blikseminslag en ziektekosten zijn dus uit den boze. In gereformeerde kring zijn de meningen echter verdeeld; de meesten zien (en zagen) geen probleem in het afsluiten van verzekeringen. Het waren deze onderwerpen die Van Haaften en Van Rooijen aan de orde stelden. In zijn traktaat Verzekeringen voorzienigheid behandelde Van Haaften de bezwaren tegen verzekering. Hij baseerde zich voor zijn ideeën op het werk van Kuyper en Bavinck. Hij verzette zich met name tegen het idee dat God de enige was die beslissingen kon nemen op het wereldtoneel, de zogenoemde lijdelijkheid. Ook al was God de eerste veroorzaker, de mens had ook nog iets in te brengen volgens Van Haaften." 1 De mens moest dus zijn verantwoordelijkheid nemen en juist wel verzekeren om in geval van nood niet meteen uitgeschakeld te zijn. Verzekeren getuigde volgens Van Haaften niet van onbezorgdheid en zich willen inkleden tegen wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Integendeel vond hij juist dat mensen die zich verzekerden, daardoor te onbezorgd in het leven stonden. 112 En de schade van rampen, waartegen die verzekering zou moeten indekken, moest-via verzekering - zoveel mogelijk gespreid worden. Dat was zelfs een morele plicht." 3 Van Rooijen hield in 1939 op de Wetenschappelijke Samenkomst van de v u een referaat over het vraagstuk of de gereformeerde kon geloven dat toeval bestond. Hij probeerde hierin de kansrekening vanuit een gereformeerd standpunt te beschouwen (merkwaardigerwijs niet een christelijke kansrekening te ontwikkelen). 114 In het referaat stelde hij de 'toevallige verschijnselen' tegenover de wetmatigheden die de natuurwetenschap bestudeerde. Het toeval dat de waarschijnlijkheidsrekening bestudeerde, was geïdealiseerd volgens Van Rooijen. 115 Het was een morele kwestie of de waarschijnlijkheidsrekening niet het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen