Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 71

ontstaan van het pi in amsterdam

70

tietekort, waarvan het tekort niet zo groot was dat ze als debiel konden worden beschouwd. Zij vormden in de vooroorlogse periode een belangrijk deel van de ‘vrije’ of particuliere pupillen. Zij waren traag waardoor ze in het lager onderwijs faalden en gedragsproblemen gingen vertonen. Moesten die kinderen naar een school voor speciaal onderwijs, waren ze op een gewone school te handhaven of was opname in een instelling het beste en zo ja, welke dan? Een vraag bij deze kinderen was ook voor welk beroep ze geschikt waren. Het was de vaste overtuiging van Waterink, dat als kinderen een beroepsperspectief kregen, dat in overeenstemming was met hun aanleg, interesses en capaciteiten, ze zich beter zouden gaan gedragen en hun gedragsproblemen thuis en op school zouden verminderen. Beroepskeuzetesten behoorden bij deze oudere kinderen, waarbij we moeten denken aan twaalf‑ tot twintigjarigen, dan ook standaard bij het onderzoek. Waterink tekende daarbij ook aan, dat juist deze kinderen door hun veelvuldig falen een sterk gevoel van minderwaardigheid ontwikkelden en ‘het is een moeilijke maar dankbare taak om deze menschen een opleiding en een werkkring aan te bevelen, zoodat ze nog een behoorlijke positie in de maatschappij kunnen bekleeden. Temeer is dit noodzakelijk, wanneer deze personen stammen uit een intellectueel milieu, en de gezinsleden elk een behoorlijke positie bekleeden, waardoor zij steeds herinnerd worden aan hun geringe intellectueele capaciteit.’47 Deze categorie kinderen van goed betalende ouders was ook vanwege de financiën aantrekkelijk voor langdurige opname. Zulke kinderen uit sociaal zwakke milieus hadden weer een ander probleem, namelijk dat ze door hun grote afhankelijkheid van de omgeving en het gemakkelijk volgen van slechte voorbeelden, vaak in de criminaliteit belandden, en daarom op het instituut terecht kwamen.48 In het onderzoek naar de geschiktheid voor een beroep liet men de voorkeur van het kind zwaar wegen. Vaak pakte dat goed uit. Een zwakbegaafde jongen met een iq van 70, die beleefd en voorkomend was en een goede motoriek had, kreeg een bevestiging van zijn wens kapper te willen worden. Een andere jongen met geheugen‑ en concentratieproblemen kon weliswaar geen vliegenier worden, maar was weer wel geschikt als chauffeur.

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 70 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen