Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 137

herinneringen aan de tijd op het paedologisch instituut

136

gold overigens niet voor alle kinderen. Gerard, opgenomen voor rekenzwakte, viel het op dat hij na opname nooit meer is getest, zoals wel het geval was bij sommige klasgenoten. Een van hen was Waldur: ‘Zowel bij mijn start op het pi als elk jaar nadien werd ik door [de psychologe en speltherapeute] juffrouw Steketee – inmiddels getrouwd waardoor ze mevrouw Klinkhamer heette – getest. De uitslag van de intelligentietest was zodanig dat ze me vertelde dat ik later onderwijs met vreemde talen zou kunnen volgen. Ik was daar heel opgetogen over, maar meneer Grimme en mijn ouders hadden wel hun twijfels gezien mijn volslagen nietsdoen in de klas. Elk jaar moest ik ook de Rorschachtest doen. In het begin vond ik dat leuk en bedacht ik eindeloos veel voorstellingen in de inktvlekken, maar de jaren nadien had ik geen zin meer om dit alles nogmaals te herhalen. Er was ook een touwbord waarbij ik zo snel mogelijk – werd met een stopwatch getimed – een touw langs een bepaald ‘parcours’ rond op een plank genagelde spijkers moest wikkelen; ook dit heb ik tot vervelens toe moeten doen. Ook de opdracht om op een stuk papier het parcours te tekenen dat ik zou afleggen om een verloren bal te vinden heb ik vele malen uitgevoerd.’ Deze psychologe deed ook af en toe andere taken als het helpen vinden van aangepaste woonruimte van het gezin van herkomst of het organiseren van een voetbaltoernooi met andere scholen. Dit laatste is slechts een keer gebeurd; de nederlaag (verliezen met 07) was te groot om later te herhalen. Enkele kinderen kregen therapie van de psychologe in de speelkamer, zoals Waldur met zijn angst voor water: ‘Ik mocht daar aanvankelijk alleen in de zandbak spelen – nog niet in het waterbad met blauwe bodem – en ondertussen observeerde ze mij, stelde ze vragen, of moest ik een bepaalde opdracht uitvoeren. Ik had overigens geen angst voor open water. En toen juffrouw Steketee mij toestond om in het badje te spelen, liet ik er meteen bootjes in varen en ging ik direct over de loopplank. Misschien dacht juffrouw Steketee wel dat ze me succesvol van mijn angst voor water afgeholpen had? Hoe het ook zij, ze heeft mij geleidelijk aan ook geleerd om het kraantje van de wasbak te durven gebruiken. Afdoende was dat overigens niet, want ik bleef nog tot pakweg mijn 22ste jaar bang voor alle andere kranen en wc’s.’

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 136 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen